​

ใครบอกใส่แว่นต้องเรียบร้อยเป็นเด็กเรียน? ผมแค่สายตาสั้น

ผมชื่อ นับตังค์ ผมแอบปลื้มพี่นักเลงแถวบ้านคนหนึ่งมานานแล้ว ชื่อพี่คิริน เห็นพี่เขาทีไรแล้วมันรู้สึก'อ๊อย…ไม่ไหวแล้ว'ทุกทีเลย

ด้วยความที่พี่เขาค่อนข้างหล่อเร้าใจ ถึงจะทรงป่าเถื่อนไปหน่อย แต่ก็เป็นสเปกของใครหลายคน ก่อนจะถูกใครคาบไปกิน ผมจึงต้องชิงลงมือก่อน

"พี่เอาผมมั้ย?" จู่ๆก็มีเด็กผู้ชายตัวผอมใส่แว่นหน้าติ๋มทรงเด็กเรียน โดดขึ้นมานั่งบนตักคิริน แขนเรียวเล็กนุ่มนิ่มกอดคล้องคอชายหนุ่มตัวสูงด้วยท่าทางสะดีดสะดิ้งเต็มที

"กูไม่ชอบผู้ชาย" เสียงทุ้มบอกห้วน พร้อมวาดสายตาคมข่มขู่ ให้เจ้าเด็กท่าทางอ่อนแอไม่เจียมสังขารนี่ลุกออกจากตักเขา

"ฮิฮิ พ่อผมก็บอกว่าเกลียดแมว แต่มาตอนนี้พี่รู้มั้ยครับว่าที่บ้านมีอีเหมียวตั้ง9ตัวแล้วแน่ะ" สายตากลมภายใต้แว่นกรอบบางมองช้อนขึ้นมาอย่างยั่วยวน มันกวนอารมณ์คนตัวสูงกว่า(มาก) จนคิรินจิ้มนิ้วชี้ไสหัวเล็กอย่างหมั่นไส้ แค่นั้นเจ้าเด็กแว่นยังแทบหน้าคะมำเกือบล่วงจากตัก แต่แทนที่จะกลัว เจ้าเด็กแว่นกลับกัดปากครางซี๊ดท่าทางชอบมาก

"ขอสักครั้ง แล้วน้องตังค์จะตั้งใจเรียน"

​