นิยายเรื่องนี้มีตอนจบ 2 เเบบ

 ผมว่ามันไม่เกินจริงเลยเพราะภาพที่ผมเห็นอยู่ตอนนี้คือ แม่ที่เคยทุบตี พ่อที่คอยดุด่า ตอนนี้กลับร้องไห้อยู่หน้ารูปศพของผม ใช่ครับพวกคุณฟังไม่ผิด รูปศพของผมจริงๆ ผมหันมองไปทางซ้ายก็กับเพื่อนสนิทที่ก้มหน้าร้องไห้อยู่เงียบๆในมือก็ถือธูปที่จุดไว้ให้แขกในงานไว้ไหว้ศพ  พอหันกลับหลังก็เห็นพวกเพื่อนๆในสาขาที่เรียนด้วยกัน เพื่อนสมัยมัธยมต้น – ปลายนั่งกอดกันร้องไห้ทั้งๆที่เมื่อก่อนคนพวกนั้นรุมกลั้นแกล้งผม บูลลี่ต่างๆนาๆกันสารพัด