สิบสองปีที่ศึกษาร่ำเรียนนางต้องเจออาจารย์กลั่นแกล้งจนเกือบเอาชีวิตไม่รอดผู้ใดจะคิดยามลงเขามานางจะได้รับสมรสพระราชทานแต่งให้เขา

ตัวอย่าง…

บุรุษรูปร่างแข็งแรงนั่งลงบนเตียงอีกครั้งพร้อมกับขยับเข้าไปรวบร่างเล็กมาไว้ในอ้อมกอด “ปีศาจน้อย เรื่องที่เกิดขึ้นอาจารย์ก็มิคาดคิดมาก่อน เจ้าอย่าเสียใจไปเลย ถึงอย่างไรเรื่องก็เลยเถิดไปแล้ว ต่อไปอาจารย์จะดูแลเจ้าให้ดี จะเป็นสามีที่ดีให้เจ้า”

“เพ่ย ใครนับท่านเป็นสามี อาจารย์ ท่านรู้เอาไว้เลยนะข้าไม่นับท่านเป็นสามี ข้ามิใช่ภรรยาท่าน” อาจารย์จะดูแลเจ้าให้ดีอะไรกัน ผายลมอันใด คำนี้มิใช่นางมิเคยได้ยิน

ตอนนั้น ตอนที่เขาล่อลวงนางเป็นศิษย์เขาก็พูดมิใช่รึว่าจะดูแลนาง...ดูแลอันใด กลั่นแกล้งได้ทุกวี่วัน

“ข้าไม่ยอมให้ท่านกลั่นแกล้งข้ามากขึ้นหรอกโอวหยางเหวินหลง ข้าจะหย่ากับท่าน”

ไม่เพียงบอกว่าจะหย่าแต่ยังดิ้นรนออกจากอ้อมแขนของผู้เป็นอาจารย์อีกด้วย ใช่ว่านางโกรธแค้นชิงชังอาจารย์ ความเป็นศิษย์อาจารย์ยังคงผูกพันแน่นแฟ้น อาจารย์แม้จะขี้แกล้งแต่ก็เปรียบดั่งผู้ให้ชีวิต แต่จะให้อยู่กินเป็นสามีภรรยากับผู้เป็นอาจารย์ นางมิสามารถทำได้จริง ๆ

ขืนอยู่เป็นภรรยา ยามหลับตานอนเคียงข้างนางต้องผวาจนนอนไม่หลับเป็นแน่

หมาป่า ยาพิษ ค่ายกล นักฆ่า คงจะมาวนเวียนในหัวอย่างมิจบมิสิ้น

“จะหย่ากับข้า?”

“ใช่ ข้าจะหย่ากับท่าน”

“ได้...จะหย่าก็ได้ แต่ทายาทสำนักเฟยผิงคงต้องรบกวนเจ้าคลอดให้สักคนก่อน”

“ทายาทอะไร ทะ ท่านจะทำอะไรน่ะอาจารย์”

“ศิษย์รัก เรื่องเจ้าสำนักคนต่อไปลำบากเจ้าแล้ว” จบคำพูดที่ชวนมึนงงร่างเล็กก็ถูกยกมาวางบนตักแกร่งอันเปลือยเปล่า ดวงตาเบิกกว้าง และยิ่งกว้างขึ้นเมื่อผู้เป็นอาจารย์ทาบทับริมฝีปากลงมาปิดปากนางไว้

ไม่นะ อาจารย์เป็นบ้าไปแล้วหรือ

‘อาจารย์ ท่านมันโจรราคะ!!!’