"เร็วเข้า! แบกไปแห่รอบเมือง ตัวกาลกินีเป็นชู้กับชายรับใช้ สวมหมวกเขียวให้สามี จับแห่รอบเมืองแล้วเอาไปถ่วงน้ำ"

ในตะกร้อใหญ่ที่ใช้ใส่หมูสานจากไม้ไผ่ มีร่างในชุดขาวนอนขดอยู่ภายใน ใบหน้ามีน้ำตานอง เนื้อตัวมีแต่รอยซ้ำไม่รวมถึงเลือดเก่าใหม่ที่เกราะกรังจากที่โดนหินขว้างและกลิ่นกายที่เน่าเหม็นจากผักและไข่เน่าที่ชาวบ้านปาใส่สิ่งปฏิกูลที่ปล่อยเรี่ยราด

ขณะที่กำลังจะแห่ไปรอบเมืองเพื่อเตือนสติสตรีและบุรุษที่ออกเรือนได้ตระหนักถึงบทสุดท้ายของการเป็น ดอกซิ่ง ยื่นออกนอกกำแพง บทลงโทษมีเพียงหนึ่งเดียว กฎบ้าน กฎเมือง นั้นคือการถ่วงน้ำทั้งเป็น บ่าวรับใช้ของท่านเจ้าเมือง ถังรั่วซาน แห่งเมืองถัง แคว้นฮก มุ่งหน้ามาพร้อมกับขบวนเกี้ยวของ ฮูหยินใหญ่คนใหม่ที่เพิ่งจะมีพิธีวิวาห์ไปเมื่อไม่กี่วันก่อน

หลังจากที่ฮูหยินคนเดิมถูกจับได้ว่าคบชู้ ไม่น่าเชื่อว่าคนเราจะดูจากภายนอกไม่ได้เลยจริงๆ เห็นว่าเป็นบุตรชายของหมอเทวดามีชื่อ หน้าดี สกุลดี นิสัยก็ดี เป็นถึงลูกชายคนรองของฮูหยินเอกของตระกูลหรู ตระกูลพ่อค้าวาณิชหลวง แต่ไม่รักษาจารีตประเพณีอันดีงามกลับทำผิดคบชู้สู่ชายให้เป็นที่อับอายต่อตระกูลของตนน่าสงสารบิดามารดาที่คลอดลูกที่ไม่รู้จักผิดชอบชั่วดีเช่นนี้

"หยุดก่อนพวกท่าน ฮูหยินเซียนหยาง ของข้ารู้สึกสงสารอยากจะบอกข่าวให้กับอดีตฮูหยินผู้นี้สักหน่อยเพื่อเอาบุญขอพวกท่านรอสักครู่"

ร่างที่ขดอยู่ในกรงไม้ มิได้มีปฏิกิริยาแม้แต่น้อยมีเพียงน้ำตาที่ไหลนองตลอดเวลากับเสียงพึมพำแผ่วเบา ร่างอรชนของบุรุษบอบบางดังแก้วเจียรนัย เดินลงมาจากเกี้ยวพร้อมกับสาวใช้ที่คอยประคองอยู่ไม่ห่าง เสื้อผ้าดูสูงค่ายิ่งนักยิ่งขับเน้นให้ดูสูงส่ง รองเท้าที่สวมทำจากผ้าปักเนื้อดีที่หามิได้ในเมืองนี้ แสดงถึงความใส่ใจของผู้ให้ ทุกย่างก้าวที่เดินได้ยินเสียงกรุ๊งกริ๊งของเครื่องประดับสูงค่าบนศีรษะของเกอผู้นั้น เข้ามาใกล้อวนหมูที่กักขังบุรุษเกออีกคนเอาไว้บุคคลนั้นคืออดีตฮูหยินของท่านเจ้าเมืองถังรั่วซาน

"พวกท่านถอยไปก่อนเถอะ ขอให้ข้าได้คุยกับพี่ชายสักหน่อยเถิด ถึงแม้พี่ของข้าจะทำผิดต่อประเพณีอันดีงาม แต่ทว่าข้านั้นเป็นน้องที่มีสายเลือดเดียวกันย่อมตัดมิขาด ขอให้ข้าได้คุยกับพี่ชายสักครั้ง"