“ได้โปรด...อย่าทำลูกข้า...ไม่ กรี๊ด!!”

            หญิงสาวกรีดร้องปานจะขาดใจ เมื่อภาพของบุตรชายวัยแรกเกิด ถูกคนที่นางเรียกว่าสามีใช้มือปิดใบหน้าน้อย ๆ นั้นอย่างเลือดเย็น

            “ลูกเจ้ามิคู่ควรที่จะเกิดมา แม้แต่เจ้าก็ไม่สมควรมีชีวิตมาจนถึงทุกวันนี้ ลี่อิง”

เสียงหวานของหญิงสาวผู้ยืนข้างกายของสามีนาง ได้เอ่ยขึ้นพร้อมรอยยิ้มหยัน

            “ไม่!”

            ร่างงามบนเตียงส่ายหน้าไปมา ก่อนจะส่งเสียงร้องออกมาปานจะขาดใจ

            “คุณหนู! เป็นอันใดไปเจ้าคะ”

สาวใช้ข้างกายได้เขย่าร่างงามของผู้เป็นนาย ด้วยความตกใจ หญิงสาวที่กำลังนอนดิ้นด้วยความทรมานอยู่บนเตียง พลันลืมตาขึ้น เหงื่อโทรมกายเสียงหายใจหอบแรงของผู้เป็นนาย ทำให้สาวใช้คนสนิทถึงกับใบหน้าซีดเผือดด้วยความเป็นห่วง

            “ขอน้ำข้าสักหน่อยเถิด ฉีอี้”

            คนบนเตียงหาได้ตอบคำถามของสาวใช้ไม่ หญิงสาวกลับเอ่ยขอน้ำจากฉีอี้แทน

            “รอบ่าวสักครู่เจ้าค่ะ”

            ลู่เหลียนฮวากวาดตามองไปรอบกาย ก่อนจะยกมือบางขึ้นลูบยังอกของตนเองเบา ๆ ภาพที่นางเห็นมิใช่เพียงฝัน แต่มันคือเรื่องจริงที่เคยเกิดขึ้น ลู่เหลียนฮวาหวนนึกถึงสิ่งที่มิว่าจะกี่ภพกี่ชาติ นางจะไม่มีวันลืมไปชั่วชีวิต…