โปรยปราย:

เพราะกลัวถูกแย่งชิงความรักจากพ่อไปทำให้เธอต้องทำตัวร้าย และความร้ายกาจของเธอทำให้เขาต้องหาวิธีปราบ แต่วิธีที่ว่ากลับสร้างตราบาปที่ยากจะให้อภัย และเธอต้องหนีไปไกลอีกซีกโลกเพื่อซ่อนความลับบางอย่างไม่ให้เขาหรือใครรู้

ความรักงั้นหรือ? ไม่รู้สิ...เขายอมรับว่าพอใจมาก แต่ยังไม่ได้ถึงขั้นรัก ทว่ากลับทนไม่ได้ที่เห็นชายอื่นเข้าใกล้เธอ

“อายเป็นด้วยเหรอ เห็นชอบอวดเก่งดีนัก หรือว่าจะเก่งแค่ปาก!”

“ฉะ...ฉันเกลียดนาย!”

“ผมก็ไม่เคยบอกว่าอยากได้ความรักจากคุณนี่เบบี๋ มาเถอะ! คืนนี้เราจะสนุกไปด้วยกันถึงเช้า ถ้า...คุณไม่สลบเหมือดคาเตียงไปเสียก่อนนะครับที่รัก อ้อ! ไม่สิ ต้องเรียกว่า ‘ที่ชัง’ สิถึงจะถูก”

จนวันหนึ่งที่เธอหวนกลับมาอีกครั้ง พร้อมใครอีกคนที่แสนดีกว่าเขา ปราบดาจึงได้รู้ว่าเขาสูญเสียอะไรไปบ้าง ..

หากย้อนเวลากลับไปได้ เขาคงจะปราบความร้ายของเธอด้วย...ความรัก

**********************************************************

ใครมาแล้วแวะทักทาย จะเจิมให้ หรือหากเจอข้อผิดพลาดคำผิดก็บอกกันได้ 

คำเตือน

นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นโดย เหตุการณ์ ตัวละคร สถานที่ทุกอย่างล้วนเป็นสิ่งสมมติจากจินตนาการ และความเพ้อฝันส่วนตัวของผู้เขียนทั้งสิ้น สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537 ไม่อนุญาตให้คัดลอกเนื้อหาส่วนหนึ่งส่วนใดเพื่อไปเผยแพร่หรือสร้างเป็นฐานข้อมูลอิเล็กทรอนิกส์ใดๆ ทั้งสิ้น เว้นแต่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของลิขสิทธิ์แล้วเท่านั้น

ก่อนเสพย์ -- โปรดสังเกตคำโปรยวันละสองเวลาก่อนและหลังอาหาร

ระหว่างเสพย์ -- ห้ามคิดมาก คิดเยอะ คาดหวังสาระ ทำใจให้ปลอดโปร่ง แล้วสนุกสนานไปกับนิยายให้เต็มที่

หลังเสพย์-- ถ้าสนใจโปรดแอดแฟน หรือทิ้งคอมเม้นต์ไว้ให้ชื่นใจสักนิด เพื่อหล่อเลี้ยงชีวิตคนเขียนโรคจิตให้มีแรงปั่นนิยายแบบลืมตาย 555