‘เขา’ —ใครคนนั้น พบพานมรสุมชีวิตอย่างหนักโดยไม่เคยเล่าให้ใครฟัง

ทั้งที่ตั้งใจเงียบเรื่องอยากเขียนนิยาย ถึงใจจริงจะอยากเป็นนักเขียนก็เถอะ แต่ก็ไม่กล้าเรียกเป้าหมายตัวเองแบบนั้น

...คิดว่าสำหรับตนแล้ว…คงจะหลงตัวเองเกินไป

ความฝันลม ๆ แล้ง ๆ เรื่องที่อยากเขียนนิยาย ไม่นึกว่าเพื่อนสมัยเด็กและแฟนเก่าจะรู้เข้า อีกทั้งพวกเขาสองคนยังมีตัวตนที่เกินความคาดหมาย

ผู้คนหน้าใหม่เข้ามาพัวพัน…คนแล้ว…คนเล่า

กระทั่งได้พบกับคนที่คิดว่า...

'ทั้งชีวิตคงขาดคนคนนี้ไปไม่ได้'

แต่ก็...

“อยากหนีไปไกล ๆ ในที่ที่ไม่มีรู้จัก แล้วทำไมต้องมาเจอเรื่องพวกนี้ด้วยเนี่ย”

—อยากใช้ชีวิตสโลว์ไลฟ์จังว้อยยยยย….

“ถึงความเป็นจริงจะสโลว์ไลฟ์หรือฟีลกู๊ดไม่ได้ แต่ผมจะพยายามส่วนนั้นให้แล้วกัน”

เด็กมัธยมปลายแปลกหน้าที่เพิ่งรู้จักพูดใส่เขาอย่างนั้น ราวเป็นโชคชะตา

ดูเหมือนโชคชะตาน่ะนะ…คงจะเป็นอย่างนั้น ละมั้ง แถมชอบชวนทำเรื่องแปลก ๆ ด้วยสิ

"คิดอะไรอยู่น่ะครับ?"

"เปล่าครับผม"

P.Y.A.

สวัสดีครับ

อากาศร้อนมากเลย พอฝนตกก็ตกไม่นาน เหมือนจงใจปลุกระอุความร้อนจากพื้นให้ตลบอบอวล แล้วทิ้งมวลอากาศไว้แบบนั้น

ตอนนี้กำลังนั่งเขียนอยู่บนเกาะครับ...