เรื่องย่อ : ไป่หยูผู้เล่นคลาสSSS+ หรือที่เรียกกันว่า ผู้เล่นระดับพระเจ้า ถูกจองจำบนดาวเคราะห์ที่ตายแล้วนานหลายสิบปี แต่แล้ววันหนึ่งเธอก็ได้ค้นพบความลับ??

ไป่หยูทำตามขั้นตอน เธอมั่นใจอย่างยิ่งว่าผลลัพธ์ต้องสำเร็จ

ชีวิตใหม่ไฉไลกว่าเดิม เธอว่างั้น

ไป่หยูลืมตา...

เธอตกตะลึง ใครทำ ใครเป็นคนทำ ไป่หยูตื่นขึ้นมาในร่างใหม่ที่สวยงามและอ่อนเยาว์ เธอพอใจกับร่างนี้

แต่เธอ..ไม่พอใจกับผู้ชายที่นอนอยู่ข้างๆ

ถังเสี่ยวจินหรือถังจินหนาน ชายหนุ่มวัย20ปีนอนหลับสนิทเป็นหมูตายเพราะถูกวางกรอบด้วยยานอนหลับคนนี้หล่อเกรียวกราวเสียจนสาวเล็กสาวใหญ่สิบเมืองแปดหมู่บ้านร้องกรี๊ด

ทั้งคู่ถูกเปลื่องผ้าภายใต้การรู้เห็นของคนทั้งหมู่บ้านจนนำไปสู่การวิพากษ์วิจารณ์ครั้งใหญ่

เป็นผลให้หนึ่งสาวที่ตื่นมางงๆกับหนึ่งหนุ่มที่งงยิ่งกว่าถูกส่งตัวไปปฏิรูปแรงงานในถิ่นทุรกันดารที่ห่างไกล

ไป่หยูจะทำอย่างไร?

----->>>><<<<-----

1v1

ตัวเอก:ไป่หยู,ถังจินหนาน

ตัวละครสมทบ:อื่นๆ

ประเภท:ย้อนยุค,แฟนตาซี,ไซไฟ,สันทราย,พลังเหนือธรรมชาติ,เกมออนไลน์

จากผู้เขียน:เกร็ดควรรู้

ในช่วงก่อตั้งสาธารณะรัฐจีนค่อนข้างจริงจังกับความสัมพันธ์ระหว่างชายและหญิง โดยเฉพาะชื่อเสียงของฝ่ายหญิงสำคัญมาก หากมีการกล่าวถึงในทางที่ไม่ดีจะส่งผลต่อทั้งชีวิตของผู้หญิงเลยก็ว่าได้

การกันดารด้านอาหารเป็นปัญหาที่ร้ายแรงมาก ทางด้านอุปทานต่ำกว่าอุปสงค์ การแลกเปลี่ยนเงินตราต่างประเทศต่ำ ขาดแคลนเหล็กจนทำให้หม้อ กะทะ มีราคาสูงมาก ครอบครัวชนบทใช้หม้อดินเผาเป็นส่วนใหญ่ หม้อ1ใบ มีราคาสูงถึง40-60หยวนขณะที่เงินเดือนขั้นต่ำเริ่มต้นที่14หยวน สูงที่สุดเพียง68หยวน และสินค้ากว่า80%ต้องใช้ตั๋วควบคู่กับเงิน

ชาวบ้านทั่วไปจะไม่ได้ตั๋วจากรัฐบาล อาหารหรือเนื้อสัตว์ได้มาจากการเพราะปลูกหรือเพราะเลี้ยงในหมู่บ้านซึ่งมีข้อกำหนด อาทิ การให้คะแนนงานเพื่อนำไปแลกธัญพืชรายปีหรือเนื้อสัตว์ทุกๆสิ้นฤดูการเก็บเกี่ยว

ตั๋วจะแจกจ่ายเฉพาะประชาชนที่มีทะเบียนบ้านในเมืองเท่านั้นและคนที่เป็นลูกจ้างเท่านั้นที่จะได้ตั๋วอุตสาหกรรม ตั๋วผ้า ตั๋วรถจักรยาน ตั๋วนาฬิกา ตั๋วจักรเย็บผ้า สำหรับคนที่ไม่ใช่คนงานจะได้รับเพียงตั๋วธัญพืชขั้นพื้นฐาน(ชาวเมืองส่วนมากมีตั๋วแต่ไม่มีเงิน)

ช่วงปลายปี60ไปจนถึงช่วงต้นปี70เป็นช่วงที่ประเทศวุ่นวายมาก การปฏิรูปแรงงานของชนชั้นนายทุน การยกเลิกการสอบเข้ามหาลัย การร้องเรียนและการกลั่นแกล้งจากกลุ่มเรดการ์ด ตลอดจนการดิ้นรนของผู้คนในตลาดมืด

ว่ากันกว่าช่วงทศวรรษนั้นทำให้คนจีนเสียชีวิตจากการอดอยากหลานล้านคน โดยเฉลี่ยต่อคนได้รับพลังงานเพียง150-200แคลอรี่ต่อวัน

ต้นไม้ทุกต้นหรือแม้แต่หญ้าทุกต้นเป็นของมาตุภูมิประชาชนห้ามตัดหรือนำไปใช้ส่วนตัว นิยายหลายเรื่องพูดถึงการเก็บผักป่า ความจริงคือรัฐสั่งห้ามไม่ให้เก็บนะ เพียงแต่ในช่วงที่ความอดอยากร้ายแรงผู้นำระดับรากหญ้าทำเป็นปิดตาข้างหนึ่งและไม่มีใครคิดจะร้องเรียนจึงไม่มีคดีเก็บผักป่า

แม้แต่การปลูกผักในครัวเรือนก็ห้ามในช่วงกลางปี1950 มีการตั้งโรงอาหารสาธารณะ หม้อ กะทะทุกอย่างที่ทำจากเหล็กถูกยึด ประชาชนไม่ได้รับอนุญาตให้ปลูกผักกินเอง ห้ามเลี้ยงสัตว์

จนกระทั่งถูกยกเลิกในช่วงปี1957-1958โดยประมาณ กำหนดให้1ครัวเรือนเลี้ยงไก่ได้ไม่เกิน1-3ตัว โดยอิงจากจำนวนสมาชิกในครอบครัว ผักสามารถปลูกได้ในรั้วที่อยู่อาศัยเท่านั้น จึงทำให้เห็นหลายครอบครัวอยู่ร่วมกันหลายสิบคน

ในยุคนั้นยังไม่มีวัฒนธรรมการคุมกำเนิด ทั้งค่านิยมแบบปิตาธิปไตยทำให้1ครัวเรือนมีบุตรจำนวนมาก กระทั่งกฏหมายฉบับใหม่ช่วงต้นปี1980 กำหนดให้ข้าราชการหรือกลุ่มหน่วยงานมีบุตรได้เพียง1คนเพื่อเป็นแนวทางแรกเริ่ม

ในชนบทที่มีลูกเกินมาในปีนั้นหากยังไม่คลอดจะถูกบังคับให้ทำแท้ง ทำให้หลายครัวเรือนแอบหนีไปในพื้นที่ห่างไกลเพื่อคลอดบุตร อย่างไรก็ตามรัฐยังออกมาตรการดักปรับภายหลัง

และสิ่งที่ห้ามที่สุดในช่วงปี1950-1970ตอนปลายคือการทำการค้า ห้ามเด็ดขาด! หากถูกจับได้จะถูกกล่าวหาว่าเป็นชนชั้นนายทุนทันที รายเล็กจำคุกต่ำสุด5ปี รายใหญ่ยิ่งต่อหน้าสาธารณะชน ชาวชนบทกลัวกันมาก

ขอบคุณข้อมูลอ้างอิงจากนิยายจีนต้นฉบับที่อ่านมาหลายพันเรื่องจนไม่ได้แต่งนิยายตัวเองเกือบ3ปี ฮ่า ฮ่า

ผู้เขียน ชามิลล์