เชิญร่ำสุรา

將進酒

ถังจิ่วชิง เขียน

唐酒卿

กอหญ้า แปล

เสิ่นเจ๋อชวน ผู้รอดชีวิตจากการถูกฝังเป็นในหลุมยุบฉาสือ ถูกกล่าวหาว่าเป็นกบฏจนต้องโทษ แม้เขาจะปฏิเสธว่าบิดาของเขาไม่ได้กระทำความผิด แต่ไม่มีผู้ใดเชื่อเขา

เพราะการเกิดมาเป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของเสิ่นเว่ย ทำให้เสิ่นเจ๋อชวนจำต้องรับโทษทัณฑ์อย่างมิอาจหลีกหนี

แต่เสิ่นเจ๋อชวนผู้นี้ไม่ขอยอมแพ้! เขาจะตายที่นี่ไม่ได้ จะยอมแพ้เพียงแค่นี้ไม่ได้เด็ดขาด! ด้วยเหตุนี้ เรื่องราววุ่นวายในราชสำนักและเกมการเมืองสุดเข้มข้นจึงเริ่มต้นขึ้น!

จงปั๋วหกโจวถูกประเคนยกให้แก่ศัตรูต่างแคว้น เสิ่นเจ๋อชวนถูกคุมตัวมายังเมืองหลวง ถูกประณามหยามเหยียดจากทุกคน เมื่อเซียวฉือเหย่ได้ข่าว ก็มิร้องขอให้ผู้ใดลงมือแทน เขาหมายมั่นจะเตะเสิ่นเจ๋อชวนให้พิการด้วยตนเอง แต่ใครจะรู้เล่าว่า เจ้าคนอ่อนแอขี้โรคนี่จะแว้งกัดเขาเสียจนเลือดสาด และนั่นคือจุดเริ่มต้นของความแค้น ระหว่างชายหนุ่มทั้งสองที่จำต้องฉีกทึ้งกันทุกครายามเผชิญหน้ากัน

“ห้าปีก่อนข้าเคยถีบเจ้าหนึ่งที แค้นหรือไม่” เสิ่นเจ๋อชวนตอบ “หากข้าตอบว่าแค้น มิใช่เป็นการเอาแต่คิดถึงเจ้าหรือ ไม่แค้นหรอก ไม่เลยแม้แต่นิดเดียว” เซียวฉือเหย่วางท่า “เช่นนั้นก็น่าเสียดาย หากเจ้าแค้นข้า วันนี้ย่อมได้ล้างแค้น” เซียวฉือเหย่พูดเสริมอีกประโยคอย่างเชื่องช้า “…ถ้าเจ้าทำได้นะ”