“สมใจคุณรึยัง ตอนนี้ฉันสกปรกไม่ต่างจากอีตัวที่คุณตราหน้าคุณศรุต!” เธอกำมือตัวเองแน่นเข้าหากัน ไม่สนใจว่าตัวเองจะเปลือยอยู่

“ก็เธอทำตัวเหมือนอีตัวเองนี่ แล้วมาโทษฉันทำไม”

“ฉันบอกคุณแล้วว่าฉันไม่ใช่”

“ฉันถึงต้องใช้งานสินค้ายังไงล่ะ อย่าลืมสิว่าเธอมาเสิร์ฟถึงที่เอง นี่เงินสดห้าพัน” เขาล้วงกระเป๋ากางเกงพร้อมหยิบกระเป๋าสตางค์ออกมาเปิดหยิบเงินสดที่มีติดกระเป๋าอยู่ห้าพันมาวางไว้ข้างๆ เธอ

“สารเลว!” เธอหยิบเงินมาปาใส่หน้าของเขาด้วยความเกลียดชัง

“เลวยังไง ได้ไปห้าแสนจากพ่อฉันแล้วจะกินแค่ข้าวได้ยังไงใช่ไหม เงินไม่ใช่น้อยๆ และห้าพันนี้คือทิปก็แล้วกัน” แล้วเขาก็เดินเป่าปากฮัมเพลงออกไปจากห้องอาหาร ทิ้งให้พลอยใสอยู่ในห้องคนเดียวอึก! ฮือๆๆ

ปล.นิยายเรื่องนี้ดำเนินด้วยเซ็กซ์และความรุนแรงเป็นหลัก