ไม่ว่าเมื่อเขายังมีพันธะหรือเมื่อได้รับอิสรภาพแล้วก็ตาม เขาก็ไม่เคยคิดหวังว่าจะชำเลืองแลหล่อน นอกจากเห็นหล่อนเป็นเพียงน้องภรรยาของเขาที่ตาย เป็นน้าสาวของลูกสาวตัวน้อยของเขา

แต่เป็นเช่นนี้หรือ?

ในเมื่อ....

ณัฐธรนิ่วหน้า เมื่อรู้สึกว่ามีบางอย่างหายไป

คนที่มาเฝ้าไข้เขานั่นเอง!

คงฉวยโอกาสที่เขาหลับหนีกลับบ้านไปบ้านไปแล้วแน่ๆ

ความรู้สึกหงุดหงิดกึ่งน้อยใจทำให้ตาสดใสขึ้นเริ่มจะขุ่นมัว แต่แล้วใบหน้าที่กำลังจะบึ้งตึงก็เปลี่ยนเป็นยิ้มชื่นออกมาได้ เมื่อได้ยินเสียงถอนหายใจเบาๆ จากข้างเตียง

บนเก้าอี้ผ้าใบต่ำกว่าระดับเตียงลงไปประมาณครึ่งฟุต คนเฝ้าไข้เขากำลังหลับสนิท

ใบหน้าออกรูปหัวใจตะแคงมาทางเขา บนหน้าอกที่กำลังสะท้อนขึ้นลงมีหนังสือนิยายแนวฆาตกรรมสืบสวนสอบสวนเปิดหน้าเอาไว้คว่ำทับอยู่ มือเรียวข้างหนึ่งห้อยระลงข้างเก้าอี้ อีกข้างวางอยู่บนหน้าท้อง

ณัทธรค่อยเคลื่อนร่างไปที่ขอบเตียง พลิกตัวนอนตะแคงเพื่อเฝ้าดูคนเฝ้าไข้ที่กำลังหลับสนิท

สีหน้าของเขา แววตาของเขา ยามเฝ้ามองใบหน้าอ่อนเยาว์กว่าอายุ  เปิดเผยความรู้สึกที่เจ้าตัวเก็บซ่อนไว้ในซอกลึกของหัวใจมานาน

แรงปรารถนาอยากจะลูบไล้ผิวแก้มเนียนละไมบางใสไร้เครื่องสำอาง  มีมากจนรู้สึกคันมือยิบๆ

มองปากอิ่มอ่อนช้อยแล้วก็นึกอยากจะลิ้มรสขึ้นมา อยากรู้จะหวานสักปานใด

ฝากติดตามด้วยนะคะ

และขอขอบคุณทุกยอดเหรียญ^^__^^