ภูศิลป์ยืนนิ่งอย่างทำอะไรไม่ถูก ตอนนี้ขนกายของเขาค่อยๆ ลุกชัน เพราะอากาศในห้องเย็นด้วยเครื่องปรับอากาศ

หวานค่อยๆ หมุนตัวกลับมาหา จากนั้นก็ยกแขนทั้งสองข้างขึ้นกอดลำตัว ผิวกายของฝ่ายตรงข้ามเย็นนิดๆ แล้วก็แหงนใบหน้าขึ้นพูดด้วย

“จูบหวานหน่อย”

ภูศิลป์ที่ถูกหวานกอด จะยิ้มก็ยิ้มไม่ออก จะถอยก็ถอยไม่ได้ เขากำลังสั่นสู้ แล้วก็ก้มหน้าลงช้าๆ จนสัมผัสกลีบปากของหวานที่อ่อนนุ่มมาก และเมื่อขยับริมฝีปากบดเคล้า เรียวลิ้นซุกแทรก ทันใดก็ได้กลิ่นหอมหวานสดชื่นจากปากของเธอ

หวานเคี้ยวหมากฝรั่งรอ ครั้งแรกระหว่างกันก็ต้องเตรียมพร้อมหรือสร้างความประทับใจให้แก่กันและกันสักหน่อย และแล้วเธอก็เขย่งปลายเท้าขึ้นสูง ร่างถูกแขนทั้งสองข้างของเขากอดเอาไว้ การจูบระหว่างเขาและเธอเร่าร้อนขึ้นเรื่อยๆ

หอมหวานเหลือเกิน