จะทำอย่างไรเมื่อต้องมาอยู่ร่วมบ้านกับคนที่เกลียดที่สุดที่อดีตเคยเป็นคนที่รักมากที่สุด...

"อือ" เธอพยายามเบี่ยงหน้าหนีพร้อมผลักเขาออกแต่ก็ไม่เป็นผลแถมเขายังจูบเธอแรงขึ้นอีกด้วย เขาเคยอ่อนโยนกว่านี้ มันมีแต่สัมผัสที่คอยย้ำว่าสถานะของเรามันไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป เมื่อเริ่มรู้สึกหมดอากาศหายใจเธอจึงรีบทุบไหล่เขาเพื่อเป็นสัญญาณ

"อยู่นิ่งๆ ยังไงเธอก็หนีไม่ได้" เขาก้มลงไปกระซิบข้างหูของคนที่นอนหอบอยู่บนเตียง เธอไม่ตอบและเขาก็คงไม่รอคำตอบอื่นใดอีกแล้ว เขาก้มลงประกบจูบเธออีกครั้งพร้อมกับส่งลิ้นเรียวเขาไปหาความหวานในปาก มือของเขาที่ไม่สามารถอยู่นิ่งได้ค่อยๆ เคลื่อนขึ้นมาบีบหน้าอกหน้าใจให้เธอรู้สึกร้อนขึ้น

"อือ" เธอพยายายามห้ามเสียงที่ลอดออกมาแต่ก็ไม่เป็นผลเมื่อเขาก้มลงเลียที่คอจุดอ่อนสำคัญของเธอ เขารู้ว่ายังไงเธอก็ยอม ปากที่เอาแต่เลียต้นคอพร้อมกับมือที่เอาแต่ปลดกระดุมออกทีละเม็ด

"ยังเหมือนเดิมเลยนะ" เมื่อแหวกเสื้อดูก็พบกับหน้าอกที่ซ่อนอยู่ใต้บราเซียได้สวยได้รูปอยู่เหมือนเดิม เขากวาดสายตาสำรวจอย่างไวแต่กลับไม่พบรอยที่คาดคิดไว้ หรือเธอไม่ได้ไปมีอะไรกับคนอื่น แต่มันช้าเกินไปแล้วเมื่ออารมณ์ของคนทั้งคู่ได้จุดติดเกินกว่าจะหยุด เขายกตัวเธอขึ้นเล็กน้อยพร้อมเอื้อมมือไปปลดสายบราเซียที่ขวางทาง เธอร่วมมือกับเขาอย่างว่าง่ายเหมือนต้องมนต์สะกด หรือความคิดถึงที่มีต่อเขามันมากจนเธอเผลอตัว

"อะอือ" ปล่อยเสียงที่น่าอายออกมาอีกครั้งเมื่อเขาก้มลงไปดูดปลายถันพร้อมมืออีกข้างที่บีบเคล้นอย่างมันมือ เขาทั้งดูด ทั้งเลียวนรอบๆ และแน่นอนว่าเขาจะไม่ยอมเสียเวลามืออีกข้างค่อยๆ เลื่อนลงไปยังขอบกางเกงทำเอาอีกฝ่ายแทบหยุดหายใจ เขาสอดมือเข้าไปในแพนตี้ตัวเล็กพร้อมกับกดจุดที่ไวต่อความรู้สึกของเธอ

"นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงเรื่องที่แต่งขึ้นตามจินตนาการของผู้เขียนไม่มีการกล่าวถึงหรืออ้างอิงมาจากบุคคลใดโปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน"