"นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงแค่จินตนาการของผู้อ่านไม่ได้มีการอ้างอิงถึงบุคคลใด โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน"

-มีรักในวัยเรียนเหมือนจุดเทียนกลางสายฝน แต่ฉันก็ไม่สนเพราะฉันกางร่มจุดเทียน-

"ไร้สาระชะมัดเลย ใครมันมาเขียนโต๊ะฉันเนี่ยอย่าให้รู้นะโว้ยมันไม่ตายดีแน่!!! "

"หัวหน้าห้องเอะอะโวยวายอะไร!!! " เอาอีกละถึงคาบยัยครูคนนี้ทีไรเป็นต้องได้ปะทะทุกครั้ง

"มีเด็กห้องอื่นมาเรียนที่ห้องแล้วมาเขียนโต๊ะค่ะ" ฉันตอบกลับไปพร้อมกับหน้าที่ไม่สบอารมณ์สุดๆ เลย เหมียว เพื่อนเด็กแว่นหัวดีของฉันต้องคอยดึงเสื้อเตือนสติให้ใจเย็น

"นั่นมันก็เรื่องของเธอ แต่การที่เธอโวยวายมันรบกวนสมาธิเพื่อนในห้อง" ผู้สอนหน้าห้องกอดอกจ้องชั้นอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อให้ได้

"แต่…" ยังไม่ทันได้อ้าปากเถียงยัยครูคนนั้นก็พูดแทรกขึ้นมา

"ออกไปกระโดดตบหน้าห้อง30ที" เธอพูดพร้อมกับชี้ออกไปหน้าห้อง

"แต่…"และเป็นอีกครั้งที่เถียงไม่ทัน

"ออกไป" เธอกดเสียงต่ำจนคนในห้องขนลุกซู่จนเพื่อนในกลุ่มเป็นคนผลักฉันให้เดินออกห้องไป พวกเพื่อนสาระเลว

อย่าให้ได้จับทำเมียนะ จะจัดไม่ให้มีแรงด่าเลยคอยดูยัยครูปากจัด