***คำเตือน***

นิยายเรื่องนี้เป็นฮาเร็มชาย (บุรษจาก 3 เผ่า ราวๆ สิบคน)

มีการล่าแต้ม (one-night stand)

มีฉาก 4P

มีฉากเสพสังวาสในร่างสัตว์

(อาจจะ) มีฉาก SM

บุคคล สถานที่ และเหตุการณ์ ที่ปรากฏในนิยายทั้งหมดล้วนเป็นเรื่องสมมติ

เกิดจากจินตนาการ ไม่มีสิ่งใดจริง แต่งขึ้นเพื่อความบันเทิง กรุณาอ่านอย่างมีวิจารณญาณ

เหมาะสำหรับผู้มีอายุ 18 ปีขึ้นไป

หากเรื่องราวตอนใดสับสนงุนงงไปบ้าง ได้โปรดอภัย

*****

บางช่วง NC เรี่ยราด

บางช่วง ปมซับซ้อนตามสไตล์เทพเซียนหลายภพหลายชาติ

โปรดสังเกตคำใบ้ที่ไรท์วางไว้

แต่อย่าเชื่อไรท์ อย่าเชื่อเซียวเซียว 

มาร่วมเดาไปพร้อมกันค่ะ อิอิ

______________________

“สำหรับเผ่าสตรี...

ชนชั้นกษัตริย์รักไม่ได้ พวกเรามิได้มีหน้าที่เติมเต็มจิตใจให้ใคร

และใครก็มิได้มีหน้าที่เติมเต็มจิตใจให้เรา

หนึ่งปีนอกเผ่าก็แค่ออกไปล่อลวงบุรุษเผ่าเทพมาบำเรอกาม

ยิ่งเสพปราณหยางคุณภาพมากเท่าใด

ยิ่งให้กำเนิดรัชทายาทที่แข็งแกร่งและทรงอำนาจมากเท่านั้น”

“พูดตามตรงเลยนะ กองไฟมอดแล้วฉันรู้สึกหนาวอยู่บ้าง ถ้านายไม่ถือ ก็ช่วยมานอนใกล้ๆ เผื่อว่าไออุ่นระหว่างเราจะช่วยให้ฉันไม่หนาวตาย...อันที่จริงที่บ้านเก่าฉันสอนว่า แก้ผ้ากอดกันจะอุ่นที่สุด”

“แต่...”

“เด็กน้อย...นายกำลังทำให้ฉันเสียเวลานอน”

“แต่...”

“อย่ามัวโอ้เอ้!” นางสุดจะทน หนาวจนปากสั่นหมดแล้ว!

ไร้สัญญาณตอบรับ แต่หูกลับได้ยินเสียงฝีเท้าแผ่วเบาเคลื่อนเข้ามาใกล้ เด็กหนุ่มล้มตัวลงนอนข้างกายนาง กระท่อมกลับสู่ความเงียบงันอีกครั้ง ไออุ่นจากกายเนื้อค่อยๆ เคลื่อนประชิดร่างบาง กลิ่นเฉพาะหอมรัญจวนชวนหลงใหลของใครคนหนึ่งกรุ่นเข้มอยู่ตรงปลายจมูก

พริบตานั้นเปลือกตาของเซียวเซียวพลันหนักอึ้ง ไม่ว่าจะพยายามลืมอย่างไรก็ลืมไม่ขึ้น นางรู้สึกมึนงงสับสนแยกไม่ออกว่ากำลังฝันหรือตื่น รู้สึกเหมือนร่างเล็กของตนล่องลอยวูบวาบท่ามกลางปุยเมฆ พร้อมสัมผัสอ่อนโยนผ่อนคลายจากปลายนิ้วลูบไล้ไปตามผิวเนียนนุ่มของเด็กหญิง ส่งผ่านความรู้สึกประหลาดแทรกซึมจากคนหนึ่งสู่คนหนึ่ง

“เฮ่...อิงเอ้าผิง นายกำลังทำอะไร...”

เสียงเซียวเซียวแผ่วระทวยในความมืด เรือนร่างเปราะบางของเด็กหญิงตัวน้อยคล้ายตอบสนองสัมผัสวาบหวามนั้นอย่างไม่เข้าใจ ลมหายใจติดขัดขาดช่วง

ในกระท่อมที่ไร้แสง ข้างหูของเซียวเซียวคือเสียงแตกแหบพร่าของบุรุษผู้หนึ่ง เสียงนั้นดังใกล้เข้ามาทุกที ลมร้อนประดุจไฟนรกลวกโลมเลียละเลียดผิวแก้มและใบหูเล็กจนเปลี่ยนเป็นสีแดงจัด เขาเอ่ยประโยคสุดท้ายก่อนที่สองร่างซึ่งเมื่อครู่ยังไม่ประสีประสาร่วมประสานเป็นหนึ่งเดียว

“ตีตราจอง...สำหรับเผ่าปีศาจนั้น สิบห้าก็เริ่มเสพสังวาสออกล่าหาเมียแล้ว...”