"เจ้าเสียใจไหม ที่มีแม่แบบข้า" เสียงของบุรุษแต่ออกไปทางนุ่มนวลกล่าวเอ่ยขึ้นมาถามลูกชายที่ทั้งตัวเองและลูกชายไม่ได้อยู่ในสายตาคนพวกนั้นและไม่ได้รับการเหลียวแลเลยแม้แต่น้อย

".....แล้วท่านเสียใจไหมที่มีข้าเป็นลูกชาย" เสียงเด็กน้อยเอ่ยถามขึ้นช้าๆถึงแม้จะออกไปทางเย็นชาในสายตาของคนอื่นแต่คนเป็นแม่ย่อมรู้ดี

"ไม่มีวันเสียใจ"

"ข้าก็เช่นกัน" แล้วข้าก็ไม่สนใจใครนอกจากท่าน