ผมสูญเสียภรรยาเพราะโรคร้าย เธอเหลือสิ่งสุดท้ายและสำคัญที่สุดไว้ให้ก็คือลูกชาย

"เวินเวิน"

เธอบอกไม่ให้ผมยึดติดกับเธอเมื่อเธอจากไปแล้ว ผมสามารถมีใครอื่นก็ได้ทั้งนั้นเธอจะไม่ถือโทษโกรธผมแม้แต่น้อย แต่ผมจะทำมันได้ยังไงในเมื่อผมรักเธอจนหมดหัวใจ กระทั่งผมได้เจอใครคนหนึ่ง...

"เวินเวิน อย่าวิ่งนะครับ"

"ปะป๊า..."

เอี๊ยด...!!

เสียงรถเบรกยาวเหยียดผมใจหายวาปยืนตัวช้าขยับขาแทบไม่ออกเพราะรถคันนั้นกำลังจะชนเวินเวิน แต่เวินเวินถูกช่วยชีวิตไว้ได้ทัน

"เป็นอะไรไหมเวินเวิน"

"ปะป๊า ไม่เจ็บ"

"ฉีเวิน ทำไมหนูวิ่งข้าวถนนแบบนี้มันอันตรายนะครับ"

"คุณครู เวินเวินขอโทษฮะ"

ผมมองเขานิ่งๆแทบละสายตาไม่ได้เขามีความละม้ายคล้ายภรรยาของเขาอยู่หลายส่วน จนภาพมันซ้อนทับกัน

"ฮุ่ยซิ่ว "

"หืม คุณเรียกใครครับ "

"เอ่อ เปล่า"

"คุณเป็นคุณพ่อของฉีเวินใช่ไหมครับ ทีหลังคุณต้องระวังมากกว่านี้ถ้าผมช่วยไม่ทันฉีเวินคงไม่รอดแล้ว"

"ครับ แล้วคุณเป็นอะไรไหม!?!"

"ก็แค่แผลถลอก แค่นี้สบายมาก คุณพาฉีเวินกลับบ้านเถอะแกตกใจมากพอแล้ว"

"ขอบคุณ"

ผมอุ้มเวินเวินไว้แล้วยืนมองเขาที่เดินกลับเข้าไปในอาคารสอน เหมือนฮุ่ยซิ่วเหมือนมากถึงแววตาคู่นั้นจะดูดื้อกว่าหน่อยๆก็เถอะ

แล้วผมเป็นบ้าอะไร ยิ้มมุมปากทำไมเนี่ย....

และนั่นคือครั้งแรกที่ผมได้เจอกับเขา จาง ผู่เยว่

:. *₊ ° . ☆ °:. *₊ ° . ° .•°:. *₊ ° . ☆ °:. *₊ ° . ° 

คำเตือน

โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน นิยายเรื่องนี้ถูกแต่งขึ้นด้วยจินตนาการของผู้แต่งเพื่อความบันเทิงเท่านั้น บุคคลในเรื่องไม่มีตัวตนอยู่จริง อ้างอิงสถานที่จริงบางแห่งเท่านั้นนิยายเรื่องนี้เป็นแนว "ชาย X ชาย" เนื้อหามีความอาจมีความรุงแรง (บางตอน) มีฉากNCที่เหมาะกับผู้อ่านที่มีอายุ 18 ปีขึ้นไป เป็นแนวโรแมนติก ตลกและดราม่านิดหน่อย มาลองอ่านดูนะคะถ้าชอบก็ติดตามกันต่อไปถ้าไม่ใช่แนวกดออกได้นะคะ