รายละเอียด
คนแรกที่ผมรัก คือคนสุดท้ายที่ผมจะรัก! ไม่ว่าจะต้องทำวิธีไหน ผมก็จะทำ ขอแค่ได้เธอกลับคืนมา #โหมดง้อเมีย
ถ้ารู้หัวใจตัวเองตั้งแต่แรก ว่ารักจนสุดหัวใจ คงจะไม่มีวันที่จะปล่อยเธอไปแน่นอน
มารู้หัวใจตัวเองก็ตอนที่เธอมีใครอีกคนเข้ามาในชีวิต จะให้เข้าไปแทรกกลางก็คงไม่ใช่
จึงทำได้แต่รอ รอให้ถึงวันที่ทำให้ผมเดินหน้าเข้าไปทวงเธอกลับคืนเข้ามาในชีวิต…
**********
“พี่ปืนนน” อิงค์เรียกชื่อผมด้วยน้ำเสียงสดใส เธอเข้ามานั่งข้าง ๆ แล้วสวมกอดเอวผมเอาไว้
“ไปไหนมา” ผมกอดตอบแล้วถามเธอกลับไป
“ไปเซอร์ไพรส์พี่ปืนมา แต่เจอเซอร์ไพรส์กลับ” อิงค์ตอบแบบยิ้ม ๆ ผิดกับผมที่ยิ้มไม่ออก
เซอร์ไพรส์ผม? แบบนี้หมายความว่าอย่างไร?
ผมกำลังจะอ้าปากถาม คนในอ้อมกอดก็ลุกหนีไปให้ความสนใจกับอาหารที่ผมซื้อเข้ามา
“หูย มีขนมเค้กด้วยอ่า” อิงค์หยิบกล่องเค้กขึ้นมาโชว์ เธอยิ้มแฉ่งสดใสอย่างเดิม
“อิงค์ไปเซอร์ไพรส์พี่ แต่เจอเซอร์ไพรส์กลับหมายความว่าไง” ผมอดไม่ได้ที่จะถาม แม้ว่าเธอจะแสดงท่าทางสดใสเหมือนไม่มีอะไร แต่ประโยคนั้นผมก็อดคิดไม่ได้
อิงค์วางกล่องเค้กลงแล้วเดินเข้ามาหาอีกครั้ง ใบหน้าของเธอยังคงเต็มไปด้วยรอยยิ้มเหมือนเดิม แววตาก็ดูสดใส ไม่ได้มีความเศร้า ความโกรธ หรืออะไรเลย นั่นยิ่งทำให้ผมรู้สึกแปลก ๆ สีหน้าดูสวนทางกับคำพูดเหลือเกิน
“พี่ปืนอยากเลิกกับอิงค์ไง คิก ๆ” เธอพูดออกมาหน้าตาเฉย แถมยังหัวเราะคิกคักได้อีก อาการของอิงค์ตอนนี้ทำให้ผมหัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะ เธอดูผิดปกติเอามาก ๆ
**********
“ไปคาเฟ่กันไหม ร้านสีชมพูหวานแหววที่อิงค์เคยอยากไปอะ” ผมเอ่ยชวนคนตรงหน้า เธอยืนพิงผนังห้องแล้วยกแขนขึ้นกอดอก สีหน้าท่าทางดูกวนจังแฮะ
“คาเฟ่นั้นอิงค์ไปกับพี่บอยจนเบื่อแล้ว”
“งั้นก็ช่วยพาพี่ไปหน่อยสิ พี่อยากไป”
“ไม่อะ”
“ไปเถอะนะ นี่พี่เตรียมชุดคู่มาด้วย สีชมพูสวยหวานถูกใจอิงค์ปะ”
“หือ นี่พี่ปืนจะใส่ชุดนี้จริง ๆ อะ พี่จะใส่สีชมพูจริง ๆ อะ”
“จริงสิ จะให้ใส่อะไรก็ได้ ขอแค่อิงค์ยอมไปกับพี่” พอผมพูดไปแบบนั้น เธอก็นิ่งเงียบ ก็คงกำลังชั่งใจคิดว่าจะเอาอย่างไรดี
“ถ้าอิงค์ไม่ยอมไป พี่ก็จะไม่ใส่นะชุดคู่เนี่ย” ผมพูดต่อ เธอก็กระตุกยิ้มแล้วหันหน้าหนีไม่ได้สนใจผม
“พี่จะไม่ใส่อะไรเลยสักชิ้น ไม่ว่าจะเสื้อ กางเกง พี่จะถอดออกให้หมด”