ในจักรวาลด้านลบสักแห่ง

"แกเป็นคนสุดท้ายสิน่ะ ต้องขอชื่นชมแม้ว่าแกจะแก่ตัวลงไปมากแต่แกก็เรียกเลือดจากข้าได้ งั้นข้าจะสงเคราะห์เจ้าให้ตายสบายละกัน เจ้ามนุษย์โลกมีอะไรจะสั่งเสียไหม"

นํ้าเสียงที่เต็มไปด้วยอำนาจของหนึ่งในสองผู้นำแห่งเทพเจ้ารุ่นใหม่จากอโพคาลิป มือแกร่งนั้นกุมคอร่างกำยำในชุดค้างคาวสีดำเทาขึ้นสูง นัยน์ตาสีเลือดนั้นเตรียมปล่อยลำแสงโอเมก้าบีมใส่ร่างของชายชุดค้างคาวตรงหน้าที่สามารถสร้างบาดแผลเรียกเลือดเทพของตนได้

ตัวของนิวก็อตผู้นี้นั้นคือดาร์คไซส์ราชาแห่งอโพคาลิป

ส่วนร่างในชุดค้างคาวนั้นตอนนี้เต็มไปด้วยบาดแผลไร้เรี่ยวแรงจะต่อต้าน ไม่สิ แค่การที่เขายังมาสู้อยู่ในสังขารแบบนี้ก็แปลกแล้ว

"ไปตายซะ ไอเวร!"

ชายชราในชุดค้างคาวพูดพร้อมชูนิ้วกลางใส่ศัตรูเทพตรงหน้า สายตาของเขานั้นจ้องมองไปยังร่างของเพื่อนฮีโร่รุ่นเก่าเช่นเขาร่วมถึงฮีโร่รุ่นใหม่มากมายกับเหล่าวายร้ายร่วมสมัยของเขาและต่างสมัยกันที่ตอนนี้ได้ล้มลงดับสูญอยู่บนพื้น

"ถ้านั้นคือคำสั่งเสียของเจ้าก็หายไปซะ แบทแมน"

ภาพความจำสุดท้ายของชายชราที่เห็นก็คือลำแสงโอเมก้าบีมสีแดงฉานแผดเผาสังขารอันแก่ชราของเขา

.

.

.

ภายในห้องนอนแสนหรูหราในคฤหาสน์หลังหนึ่ง ร่างของเด็กชายวัยรุ่นผู้มีเรือนผมสีดำยาวดั่งสตรี นัยน์ตาสีนํ้าเงินเย็นชาและผิวกายสีขาวเนียนใบหน้าแลดูหล่อเหลากินใจสาวน้อยสาวใหญ่ทั่วหล้านั้นสะดุ้งตื่นขึ้นจากฝันอันแปลกประหลาด

"นี้มันเรื่องบ้าอะไรว่ะเนี่ย?"

เด็กชายเอามือกุมหัวของตนเองหลังได้ฝันประหลาดๆ ฝันอันยาวนานกว่าหกสิบปี ฝันของศาลเตี้ยผู้พิทักษ์สันติราษณ์แห่งโลก

โดยเด็กชายผู้นี้มีชื่อว่าบรูซ เวย์น