เสียงนาฬิกาปลุก​ดังขึ้นที่หัวเตียง​ ก่อนที่มือเล็กจะคว้ามาปิดเสียง​แล้วเอาวางกลับไว้ที่เดิม​ ก่อนจะดันตัวเองให้ลุกนั่ง​ ตั้งสติสักพัก​เธอก็ลุกมาเปิดประตู​ห้อง​ เพื่อจะออกไปปั่นน้ำถั่วเหลือง​ เพื่อทำน้ำเต้าหู้

" ว๊วย!"

' อึก​!!!' พิมฐาสะดุดอะไรสักอย่างล้ม​ แต่! ที่เธอล้มทับลงไปไม่ใช่พื้นไม้​ แต่เป็นอะไรสักอย่างที่นิ่มและแข็งเป็นบางที่

" ใคร​" ในความมืดที่มีแสงดวงจันทร์ยามค่ำคืนสาดส่องมา​ เธอเอามือคลำไปทั่ว​ๆ

" ผมเอง​" เสียงทุ้มต่ำเอ่ยขึ้นมาเบาๆข้างๆหูของเธอ​ ในจังหวะที่เธอพยายามจะลุกขึ้นมาอีกครั้ง​ แขนเธอดันอ่อนแรงขึ้นมา​ ทำให้เธอล้มลงไปอีก​

" จู๊บ​!!!" ริมฝีปากของเธอและเขาดันประกบกัน​ ทางฝั่งโอดินเมื่อมีอะไรนุ่มๆมาถูกที่ปาก​​ ก็เผลอจูบตอบ​ พร้อมกับแขนที่ตวัดขึ้นมาที่ตัวของพิมฐา

" อือ​"

พิมฐาประท้วงอยู่ในลำคอ​ เมื่อเขาจูบเธอไม่หยุดสักที​ ก่อนจะผลักเขาออกห่าง​ มือของเธอดันไปโดนแผลของเขา พิมฐารีบเอื้อมมือไปเปิดไฟให้สว่าง

" โอ๊ย​" พิมฐารีบไปเปิดไฟที่เสาบ้านทันที​ ก่อนจะหันมาเห็นโอดินลุกนั่งจับแผลที่เจ็บเอาไว้​

" คุณมานอนอะไรตรงนี้​"

" ก็มันหนาว​ เลยมานอนเบียดอยู่หน้าประตู​ไง​"

ทั้งสองสายตาจ้องมองกัน​ โอดินรับรู้ถึงสัมผัสที่หวานลึกล้ำเมื่อกี่ได้ดี​ ก่อนจะมองเธอยิ้มๆ​

" ยิ้มอะไร​" พิมฐามองเขาตาขวาง​

" จะมองใคร​ ก็มองคุณไง​ อยู่กันแค่สองคนจะให้มองใคร​ แล้วออกมาทำไมดึกดื่น​ จะมาปล้ำผมเหรอ​" โอดินแกล้งทำเป็นกอดตัวเอง​

" ปล้ำอะไร​ ฉันมาทำน้ำเต้าหู้​"

" อ่าวเหรอ​ นึกว่าจะมาปล้ำผม​ ออกมาดึกดื่น​"

" หลงตัวเอง​ " เธอบ่นพรึมพรำพร้อมกับเอามือเช็ดที่ปากของตัวเอง​ แล้วเดินไปทำน้ำเต้าหู้เพื่อออกไปขาย​

โอดินนั่งมองพิมฐาทำน้ำเต้าหู้​ไปเรื่อยๆ​ เขารู้สึกว่ามองเธอแล้วไม่เบื่อ​ สาวน้อยร่างเล็ก​ ผมยาว​ดำคลับ​ อยู่ท่ามกลางเครื่องมือที่ทำน้ำเต้าหู้​ช่างมีเสน่ห์จริงๆ

" มองอะไร​" พิมฐาเงยหน้าชึ้นมาจากเครื่องปั่น​ เห็นโอดินมองเธออยู่แล้ว​

" ก็มองคุณทำนั้นแหละ​ ทำคล่องเชียว​"