ช่วยด้วย คุณคิณน์ช่วยฉันด้วยเสียงเรียกร้องขอความช่วยเหลือจากน้ำเสียงอันคุ้นเคย ทำให้ภาคิณร้อนใจแทบบ้าคลั่ง เขาพยายามวิ่งตามหาที่มาของเสียงกระทั่งพบ ก่อนจะกระโจนใส่ชายฉกรรจ์ทั้งสามที่กำลังจะทำมิดีมิร้ายต่อเธอผู้เป็นดั่งดวงใจของเขา

                “ไม่เป็นไรแล้วนะ” บอกกับเจ้าหล่อนพร้อมกับมองดวงหน้าหวานด้วยความสงสารก่อนจะสะดุ้งตื่นด้วยความตกใจเมื่อได้เห็นน้ำตาที่ไหลอาบสองแก้มเนียนของเจ้าหล่อนนั้นเป็นสีเลือด

                “ฝันแบบนี้อีกแล้ว” ว่าออกไปด้วยความไม่สบายใจ ก่อนจะลุกไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า และลงไปที่ชั้นล่างของตัวบ้าน

                “ตาคิณน์เป็นอะไรหรือเปล่าลูกทำไมหน้าซีดจัง”

                “ผมฝันแบบเดิมอีกแล้วครับแม่ ฝันเห็นแต่ผู้หญิงคนเดิมซ้ำแล้วซ้ำเล่า ทุกครั้งที่ฝันเห็นคือเธอตกอยู่ในอันตรายและผมไปช่วยเอาไว้ได้ทัน”  ตอบผู้เป็นมารดาด้วยสีหน้าที่คิดหนัก

                “อย่าคิดมากเลยลูก มันก็แค่ความฝัน” บอกกับผู้เป็นบุตรชายอย่างปลอบขวัญเพราะไม่อยากให้เขาคิดหนัก ก่อนจะหวนนึกถึงคำพูดของหมอดูที่ผู้เป็นเพื่อนรักของนางพาไปเจอ

                “พักนี้ลูกชายของคุณนายฝันเห็นผู้หญิงแปลกหน้าบ่อย ๆ ใช่ไหม”

            “ค่ะ ทำไมรู้คะ” ถามออกไปด้วยความแปลกใจ

            “ไม่ต้องกังวลไปหรอกนะ เธอไม่ใช่ภูตผีหรือวิญญาณอะไร เธอเป็นเพียงมนุษย์คนหนึ่งเท่านั้น แต่ที่ลูกชายของคุณฝันเห็นเธอนั่นก็เพราะว่าเขาสองคนมีจิตผูกพันกันมาตั้งแต่อดีตชาติ หากจะพูดให้เข้าใจง่าย ๆ ก็คือเขาสองคนเป็นเนื้อคู่กัน”

            “แต่ลูกชายดิฉันมีคนรักอยู่แล้ว”

            “ผู้หญิงที่กำลังคบอยู่ไม่ใช่เนื้อคู่ของลูกชายคุณ ต่อให้รักมากแค่ไหนสักวันก็ต้องมีเหตุให้เลิกรา”

                “แม่ แม่ครับ”

                “เอ่อ.....ห๊ะอะไรเหรอลูก” อุทานออกมาด้วยความตกใจเมื่อตื่นจากภวังค์

                “แม่เป็นอะไรเหรอครับ”

                “อ๋อเปล่าจ๊ะ แม่ไม่ได้เป็นอะไร ไปกินข้าวเถอะลูกจะได้รีบไปทำงาน”

                “ครับ” ตอบรับคำของผู้เป็นมารดา ก่อนจะไปทานมื้อเช้า หลังจากนั้นจึงขับรถไปรับนภัสสรที่บ้านพักของเจ้าหล่อนและเดินทางไปทำงานพร้อมกัน

                ภาพของทั้งคู่ที่เดินไปทำงานพร้อมกันเป็นภาพที่ทุกคนเห็นจนชินตาเสียแล้ว แต่ทว่าภาพเหล่านั้นมันเป็นภาพที่ณัทนิชาไม่ชอบใจเอาเสียเลย หญิงสาวจึงเดินไปแทรกกลางระหว่างคนทั้งสองและเกาะแขนของภาคิณอย่างถือวิสาสะ

                “เซอร์ไพรส์”

                “อ้าวมาแต่เช้าเชียวจะมาช่วยทำงานหรือไง” ถามผู้เป็นเพือนรักด้วยน้ำเสียงที่หยอกล้อ

                “ใช่ฉันจะมาช่วยแกกับไอ้กรณ์ทำงาน และวันนี้ฉันก็จะสิงอยู่ห้องทำงานแกทั้งวัน เรพาะฉะนั้นแกต้องดูแลฉันเป็นอย่างดีเข้าใจไหม”

                “ได้สิไม่มีปัญหา งั้นแกไปรอที่ห้องก่อนนะ ฉันไปส่งสรที่แผนกก่อน” บอกกับผู้เป็นเพื่อนรัก ก่อนจะปลดมือเธอออกจากลำแขนแกร่งและเดินไปจับจูงมือผู้เป็นแฟนสาวและไปส่งเธอที่แผนก

                “อย่าคิดมากนะสร ณิชาก็แค่เพื่อน” บอกกับเจ้าหล่อนเพราะไม่อยากให้เธอไม่สบายใจ ขณะที่นภัสสรก็ยิ้มให้เขาอย่างเข้าใจ แม้จะหวาดหวั่นอยู่บ้าง แต่เธอก็จะเชื่อใจในตัวเขา เพราะเท่าที่เธอสังเกตดูเหมือนณัทนิชาจะแอบรักภาคิณฝ่ายเดียว แต่ทว่าเขากลับเห็นเจ้าหล่อนเป็นเพียงเพื่อนเท่านั้น