ความรู้สึกของความสูญเสียยังจู่โจมเข้ามาเร็วแรงจนร่างงามระหงไม่สามารถหยัดกายตรงต่อไปได้

ความรัก ที่แปรเปลี่ยนเป็นแค้น เมื่อบิดาสูญเสียชีวิตในสนามรบ และคู่ต่อสู่ก็คือกษัตริย์หนุ่มคราวลูกจากอาณาจักรใกล้เคียง เจ้าหญิงผู้ทรงสิริโฉมมีแต่ความแค้น และเกลียดชัง...สุริยบดี

กระทั่งกษัตริย์รูปงามเข้าครอบครองทั้งแว่นแคว้นรวมถึงราชธิดาผู้ครองนครที่วายชนม์ในสนามรบ ครบขวบปี ความรักก็ค่อยก่อเกิดในใจเจ้าหญิง

นับจากนั้น ความรัก ความแค้นในหัวอกคนเป็นลูกที่ถูกพรากบิดา ก็ต่อสู้กันอย่างดุเดือด

ท้ายที่สุด ความรักก็ชนะ  แต่ก็สายไปเสียแล้ว

เจ้าหญิงผู้เลอโฉม ไม่ทันได้บอกความรู้สึกของตนให้บุรุษอันเป็นที่รักได้ล่วงรู้ เพราะมัวแต่กระดากอาย  อีกฝ่ายก็มาจากไปเพราะยาพิษจากน้ำมือศัตรูที่แฝงเร้นเข้ามา

“สุริยบดี...ทรงลืมเนตรซีเพคะ”

ร่างงามระหงคุดคู้ลงสวมกอดร่างแน่นิ่งไม่ไหวติง เสียงสะอื้นไห้ปริ่มจะขาดใจถูกรับเป็นทอดๆ จากผู้คนรายรอบ

“ท่านจะเป็นอะไรไม่ได้นะ รับสั่งกับหม่อมฉันก่อน  อย่า... อย่าจากหม่อมฉันไปเยี่ยงนี้!”

เสียงถ้อยคำที่เปล่ง บอกถึงความโศกเศร้าอาดูรสุดซึ้งของสตรีที่หัวใจกำลังแหลกสลายเพราะการมาด่วนจากไปของชายอันเป็นที่รักโดยไม่มีแม้คำกล่าวลาเป็นครั้งสุดท้าย

“โอว์!  สวรรค์....ได้โปรดกรุณาหม่อมฉันด้วย ... มหาเทพผู้ยิ่งใหญ่ที่คอยทอดตาแลยังสามภพ แม้นท่านลิขิตให้เป็นดั่งนี้ ก็ขอได้โปรดพาดวงวิญญาณของหม่อมฉันไปบัดเดี๋ยวนี้เถิดเพื่อ...หม่อมฉันจะได้ติดตามรับใช้สุริยบดีบุรุษผู้เป็นหนึ่งเดียวในหัวใจของหม่อมฉันในทุกชาติภพ... ช่วยเมตตาดวงจิตที่กำลังแอกทำลายของหม่อมฉันด้วย... หม่อมฉันขอวิงวอน อย่า...ให้เราต้องพลัดพรากจากกันเลย ได้โปรดประทานความเมตตาเราด้วย!”

มีเพียงเสียงทอดถอนใจตอบกลับเสียงคร่ำครวญหวนไห้ ทว่าไม่มีคำตอบ นั่นแปลว่าถึงแม้สวรรค์รับรู้ในความสูญเสีย  มหาเทพรับฟังคำวิงวอน แต่ไม่สามารถประทานสิ่งที่เจ้าหญิงโฉมงามต้องการ

ใบหน้างดงามละจากใบหน้าเย็นชืดของบุรุษยอดดวงใจเงยมองเบื้องบนชุ่มโชกไปด้วยอัสสุชลที่หลั่งริน

“ใจร้าย!  พวกท่านใจร้าย!”

เรียวปากบางอิ่มอ่อนช้อยเปล่งวาจาสะท้อนก้อง เหมือนจะให้ได้ยินถึงสวรรค์แลต่ำใต้โลกบาดาล กระชากร่างโปร่งระหงบนเตียงฟูกในห้องนอนสี่เหลี่ยมให้ลุกพรวด

มือเรียวยังกำชิดตัว น้ำตายังไหลเป็นทาง