ทำงานมาตั้งหลายปีอยู่ๆก็ตกงาน เดินอยู่บนฟุตบาทดีๆ รถก็มาชนเฉยเลย จะมีใครซวยเท่าเธออีกแล้ว แถมยังต้องข้ามภพมาเป็นคุณแสนร้ายกาจที่ทุกคนในจวนรังเกียจอีก

"เจ้า! ไยเจ้าจึงมายุ่งกับคู่หมั้นของข้า"

"อ้าว คุณหนูหวัง ไม่คิดว่าจะได้พบท่านที่นี้ คุณชายหยางเชิญคุณหนูหวังมาหรือเจ้าคะ"

"หึ ข้าหาได้เชิญนางมาไม่"

"ตายจริง คุณหนูหวัง ถ้าเจ้าของงานไม่ได้เชื้อเชิญท่านก็กล้ามาหรือเจ้าคะ หน้าไม่อายเสียจริง"

"เจ้า! เจ้าสิหน้าไม่อาย มายุ่งกับคู่หมั้นข้าได้อย่างไร"

"คุณหนูหวัง! โปรดอย่าเสียมารยาท ข้าหมั้นกับท่านเพราะใดท่านรู้แจ้งอยู่แก่ใจ โปรดอย่ามาวุ่นวายกับข้าและคุณหนูไป๋อีก!"

หลังจากบทสนทนานี้กระจายไปสู่แขกที่อยู่ในงานทุกคน ทั้งสามก็ตกเป็นเป้าสนใจของทั้งงาน

"เจ้าเห็นหรือไม่ นางเที่ยวไล่ตามคุณชายหยางไปทั่ว มีหญิงใดในแคว้นนี่เขาทำกัน"

"คุณชายหยางคงจะโดนบีบบังคับให้หมั้นหมายกับนางสินะ แท้ที่จริงแล้วมีคุณหนูไป๋เป็นคนรักอยู่แล้ว น่าเห็นใจนัก"

นางอายเหลือเกิน คู่หมั้นมาอยู่กับหญิงอื่น แถมยังโดนตรานางว่าเป็นหญิงไม่มียางอาย ไยคุณหนูไป๋ที่มายุ่งกับคู่หมั้นของผู้อื่นจึงถูกยกย่อง นางกลับโดนดูถูกเหยียดหยาม

นางเดินออกมาเงียบๆคนเดียว จนไปหยุดที่แม่น้ำแห่งหนึ่ง ก่อนจะก้มมองลงไปเห็นเงาสะท้อนของตน แล้วจึงกระโดดลงไป ร่างบางจมลงสู่แม่น้ำอย่างรวดเร็ว

ตู้ม!!!

'นางฆ่าตัวตาย' นางทนไม่ได้ที่ต้องเห็นคนที่ตนชอบอยู่กับหญิงอื่น ทนไม่ได้ที่ต้องถูกเหยียดหยามมากมายเช่นนี้ นางทนมามากพอแล้ว และจะไม่ขอทนอีกต่อไป

ขอโทษท่านพ่อแม่และท่านพี่ทั้งสาม ที่นางต้องจากไปแล้ว...

*นิยายเรื่องนี้ไม่อิงประวัติศาสตร์ ตัวละครที่อยู่ในนิยายไม่มีอยู่จริง*