หลังสามเชื่อฟังสี่จรรยาเป็นสิ่งที่สตรีทุกคนในยุคนี้ล้วนจำต้องพึงปฏิบัติ

ในยุคที่ชายเป็นใหญ่ การที่ฮูหยินเอกใจแคบนับว่าไม่สมควรยิ่ง

นางที่แต่งให้เขาตามหน้าที่จึงยิ้มรับร่า ยามเมื่อเห็นสามีที่หายหน้าไปรบนานถึงสามปีเต็มกลับมาพร้อมกับสตรีข้างกายผู้หนึ่ง

"คนผู้นี้คือสตรีที่ท่านรักสินะเจ้าคะ! แล้วท่านจะแต่งนางเข้าวันใดดี ให้ข้าช่วยหาฤกษ์ยามให้ดีหรือไม่?"

กล่าวจบก็มอบของมีค่าให้มากมาย ไม่แม้แต่จะฟังคำปรามของสามีเลยแม้แต่นิด

แว่นแคว้นแห่งนี้ไม่มีผู้ใดใจกว้างไปกว่าฮูหยินน้อยจวนเว่ยอู่โหวอีกแล้ว ...

"อ้อ! ข้ายกตำแหน่งฮูหยินเอกให้เจ้าด้วยเลยดีหรือไม่?"

รู้หรอกว่าใจกว้าง ... แต่นี่มันก็กว้างเกินไปไหม!?