เมื่อแรกรัก

“เบื้องบนสั่งมาว่าลูกสาวรัฐมนตรีห้ามเซ้าซี้” เสียงรุ่นพี่คุยกันเรื่องที่เพิ่งได้รับคำสั่ง ซึ่งเบื้องบนจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากคนใหญ่คนโตในรั้วมหาลัยแห่งนี้

‘อธิการบดี’

ปีการศึกษานี้มีลูกสาวรัฐมนตรีเข้าปะปนอยู่ด้วยใน ‘คณะบริหารธุรกิจ’ ใครต่างก็เกรงใจแม้จะเป็นเพียงน้องใหม่ แล้วยิ่งผู้มีอำนาจสูงสุดของมหาวิทยาลัยสั่งการโดยตรงลงมาอีก แล้วใครจะกล้าเข้าใกล้

‘ช่างดูสูงส่งเกินคน’ ประชดทั้งนั้น

“คนไหนลูกสาวรัฐมนตรี” สาวสวยจากคณะศิลปกรรมรุ่นพี่ปีสุดท้ายถามขึ้น ไม่บ่อยครั้งหรอกที่เธอคนนี้จะสนใจอะไรเป็นพิเศษ

“คณะบริหาร นั่นไงน้องคนสวยหน้านิ่ง” ผู้ชายรุ่นเดียวกันหากแต่อยู่คนละคณะตอบคำถามทันทีทันใด

สวยก็สวยอยู่ รู้ว่าเป็นลูกท่านหลานเธอ แต่จะนิ่งอะไรขนาดนั้น...

“ไม่ให้ยุ่งอย่างนั้นเหรอสาวน้อย?”

“มึงอย่าทำอะไรบ้าๆ นะปราณ คำสั่งอธิการบดีเชียว”

ปราณันต์ในวันวานเคยฟังใครเสียที่ไหน ห้าวหาญไม่มีใครเกิน

การเดินไปนั่งลงต่อหน้าลูกสาวท่านรัฐมนตรีจึงเกิดขึ้นในลำดับถัดมา แน่ล่ะว่าสาวสวยรุ่นพี่กำลังอยากลองดีกับผู้มีอำนาจในมหาวิทยาลัย

“น้องชื่ออะไรคะ” ปากถามสายตาจับจ้อง

ยอมรับเลยว่าลูกสาวท่านรัฐมนตรีผู้เป็นสิ่งต้องห้ามนั้นสวยหยาดฟ้ามาดิน ใบหน้าเรียบนิ่งยิ่งน่ามองชวนแกล้ง

“อธิชาค่ะ”

“มีชื่อเล่นหรือเปล่า” น้ำเสียงกวนซะไม่มี ขนาดพูดเองยังรู้สึก

“ธิชาค่ะ”

อีกคนก็เรียบนิ่งเสมอต้นเสมอปลายเสียจริง

“อธิชา...คุณหนูธิชาสินะ”

อธิชาในคราบนักศึกษาปีหนึ่งจ้องมองคนหน้าสวยซึ่งเป็นรุ่นพี่แต่ก็ไม่รู้ว่าอยู่คณะไหน เป็นอะไรมากหรือเปล่าถึงกล้าเข้ามาถามทั้งที่รู้ดีว่าเธอเป็นใคร

อธิชาไม่ได้ต้องการอภิสิทธิ์เหนือใครอย่างที่เข้าใจ เพราะเธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าคนเป็นพ่อสั่งการโดยตรงถึงอธิการบดี แต่การเข้าห้องน้ำในช่วงพักเบรก...

‘อยากมีพ่อเป็นรัฐมนตรีโว้ย!’

‘รับอภิสิทธิ์เหนือคนอื่นเกิน’

‘สูงส่งเหลือเกิน’

‘น่าหมั่นไส้’

‘แต่สวยดีนะ อย่างกับเจ้าหญิง’

‘เขาบอกห้ามยุ่งเชียว เห็นบอกพ่อหวง’

‘อธิการสั่งเองว่าห้ามจุ้นเลยนะ ข่าวลือมาแบบนั้น’

และอีกมากมาย…

ทุกประโยคทุกคำพูดคือสิ่งที่อธิชาแอบได้ยิน ไม่น่าสายตาของแต่ละคนถึงมองตรงมายังตัวเองแปลกๆ

พ่อกับแม่อีกแล้ว...

รุ่นพี่หน้าสวยถามแค่นั้นแล้วก็เดินยิ้มหลบไป ทุกอย่างจะสงบหากเหตุการณ์บางอย่างไม่เกิดขึ้น

เสียงกลองพร้อมเพลงดังขึ้น นักศึกษาใหม่ทุกคนลุกขึ้นยืนและเต้นตามสั่ง ‘รับน้อง’ คือเรื่องซึ่งทุกคนที่รวมตัวอยู่จุดนี้รู้ดี เชื่อเถอะว่ารุ่นพี่ที่เป็นคนนำนั้นเต้นเถื่อนอย่าบอกใคร ท่าแต่ละท่าไม่รู้ไปขุดมาจากไหน

‘คณะศิลปกรรม’ อย่างแน่นอนคนนำในเวลานั้น

และอธิชาก็ได้รู้ในตอนนั้นว่ารุ่นพี่คนสวยที่อาจหาญเข้ามาพูดคุยอยู่คณะเหนือเมฆนั้น ดูท่าเต้นแม่คุณสินั่นน้อยหน้าใครเสียที่ไหน โอย...หน้าสวยเสียหมดอธิชาคิด

“เต้นสิคะน้อง!”

อธิชาหันมองหาต้นเสียงที่แหวกเพลงจังหวะมันส์ๆ เข้ามาทั้งคิ้วขมวด ‘ยัยรุ่นพี่อีกแล้ว’

“เต้นไม่เป็นค่ะ”

“ไม่มีใครทำเป็นแต่เกิดค่ะน้อง”

อ๋อ...เธอก็เพิ่งจะเต้นประหลาดแบบนี้เป็นสินะ

“ทำไมพี่ชอบยุ่งคะ” นิสัยคุณหนูลูกสาวท่านรัฐมนตรีถูกนำออกมาใช้จนได้ ทั้งที่ตั้งใจเอาไว้แล้วว่าจะไม่เปิดเผย

“น้องก็อย่าทำตัวแปลกไปสิคะ เห็นไหมคนอื่นยังให้ความร่วมมือ”

อธิชาเงยหน้ามองคนสูงกว่า ‘ตาจ้องตา’ และสิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น อธิชาหลบตาคมนั้นเป็นครั้งแรกทั้งที่ไม่เคยเป็นกับใครหน้าไหนมาก่อน

เพราะไม่มีใครกล้ามายืนจ้องตาเธอแบบนี้…

‘เขินอาย’ อธิชาต้องยอมรับว่ารู้สึกแบบนั้น

“ก็มันทำไม่เป็น” เสียงอ่อยตอบทั้งกับก้มหน้า มาดหยิ่งยโสหายไปไหน

เต้นท่าอะไรก็ไม่รู้ เธอไม่เคยเห็น จะน่าเกลียดเกินไปหรือเปล่า

“เดี๋ยวพี่สอนให้”

การเต้นบ้าบอตามจังหวะเพลงของอธิชาเกิดขึ้นครั้งแรก ด้วยการฝึกปรือจากระดับปรมาจารย์แห่งคณะศิลปกรรม มีส่วนได้ส่วนเสียกับคณะบริหารไหมถามใจดู

นั่นแหละจุดเริ่มต้นของความรักของเรา...