“สามี!” นางเบิกตากว้าง “ท่านเป็นสามีข้า”

“ถูกต้อง” เขาหลุบตาลงเล็กน้อย “เจ้าคือภรรยาของข้า เจ้าจำไม่ได้หรือ?”

หญิงสาวส่ายหน้าไปมา “ข้าจำอะไรไม่ได้เลย ...แม้แต่...ชื่อของตัวเอง”

“เจ้าจำอะไรไม่ได้เลย?”

นางพยักหน้าแทนคำตอบ สิ่งรอบข้างล้วนกลายเป็นสิ่งแปลกใหม่สำหรับนาง

นางจำอะไรไม่ได้เลยแม้กระทั้งชื่อของตัวเอง นางอ้าปากเหมือนจะเอ่ยถามแต่อีกฝ่ายกลับชิงพูดขึ้นมาก่อน

“เช่นนั้น เจ้าก็เพียงจำไว้ว่าชื่อของเจ้าคือหรูซื่อและข้าซุนหลวนคุนเป็นสามีของเจ้า”

............

นิยาย (ขนาดสั้น) เรื่องนี้แต่งขึ้นเพื่อความบังเทิง

มิได้เกี่ยวข้องกับประวัติศาสตร์จริงแต่อย่างใด