คำเตือน!!!!!

นิยายเรื่องนี้มีฉาก NC +18 การใช้คำหยาบคาย คำด่า/ดูถูกเสียดสีจิตใจ ฉากทำร้ายร่างกาย ฉากข่มขืน/กระทำชำเรา นิยายเรื่องนี้เกิดจากการจินตนาการล้วนๆไม่มีอ้างอิงจากเหตุการณ์จริง โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน

.

.

ระหว่างทางกลับบ้าน 20.30 นาฬิกา

ตึก ตึก ตึก

หว่า...เดินห้างเพลินไปหน่อย กลับบ้านดึกจนได้ ดีนะที่บ้านไม่มีใครอยู่ไม่งั้นป่านนี้คงโดนบ่นหูช้าแน่ๆ

อะ!ผมลืมบอกไปสินะ บ้านผมอยู่กัน3คน แม่ น้องสาวและผมส่วนพ่อเสียชีวิตตั้งแต่เด็กๆ แม่ไปทำงานที่ต่างประเทศจึงเอาน้องไปด้วย ตอนนี้ผมเลยอยู่คนเดียว แต่ผมก็ชอบชีวิตแบบนี้นะ สงบดี

"หืม?" ระหว่างทางผมพบใครบางคนนั่งอยู่ข้างกองขยะ เขาเป็นผู้ชายตัวใหญ่ ผมสีดำสนิท ใส่เสื้อสีดำ นั่งหลับตานิ่งๆเหมือนกำลังหลับทั้งที่มีเลือด...เอ๋!เลือดออกนี้ เขาตายยัง!? ต้องส่งโรงพยาบาลแล้ว!

"นี้ คุณครับ ไหวมั้ยครับ? "ผมเรียกชายแปลกหน้าให้ตอบ เขาลืมตาขึ้นมองผมนิ่งๆ มือกุมแผลตัวเองไม่ยอมปริปากพูดอะไรเลย อืม...คลินิกแถวนี้ก็ปิดหมดแล้ว โรงพยาบาลอีก 2 กิโลกว่าจะถึง อะ!บ้านเรามีกล่องปฐมพยาบาลนี้ น่าจะพอห้ามเลือดไว้ได้นะ

"นี้ คุณครับ ไปบ้านผมก่อนมั้ยครับ? ผมจะทำแผลให้" ผมเข้าไปพยุงชายแปลกหน้า เขาไม่พูดอะไรแต่ก็ยอมลุกขึ้นอย่างว่าง่าย ตะ ตัวหนักจัง...ไปโดนอะไรมากันนะถึงสภาพแย่แบบนี้?

.

.

ณ บ้านโอกิตะ 20.50 นาฬิกา

หลังจากลาก?ชายแปลกหน้าขึ้นห้องได้แล้ว ผมก็วิ่งหากล่องพยาบาลมาทำแผลให้เขาอย่างเร่งรีบ เหมือนจะโดนต่อยมาแถมมีหลายที่ด้วย โดนรุมมางั้นหรอ?

"เจ็บนิดนึงนะครับ"ผมบอกเตือนก่อนจะราดแอลกอฮอล์ใส่แผลเขาเบาๆ

" อึก! " ชายแปลกหน้าส่งเสียงในลำคอและพยายามระงับเสียงนั้นไว้ คงเจ็บน่าดูเลยสินะ...

"เสร็จแล้ว!!" หลังจากทำแผลแปะพลาสเตอร์เรียบร้อยชายแปลกหน้าก็หลับไป เสื้อเขาเป็นรูหมดเลย ต้องหาเสื้อมาใส่ให้ก่อน อะ!ของพ่อน่าจะใส่ได้นะ จากนั้นผมก็วิ่งไปหาเสื้อเก่าๆของพ่อที่ตัวใหญ่สุดมาให้เขาใส่

"ขออนุญาตินะครับ" ผมเรียกพร้อมจับเขายัดใส่เสื้ออย่างทุลักทุเล ก็ว่าเสื้อตัวใหญ่แล้วนะยังรัดขนาดนี้ เฮ้อ น่าอิจฉาจังน่าพวกคนตัวใหญ่เนี่ย 

"ผมจะนอนข้างหลังเตียงนะครับ มีไรเรียกได้นะครับ" ผมพูดพร้อมมองหน้าเขาที่ไม่มีการตอบรับ คงจะหลับไปแล้วสินะ ผมนอนคิดเรื่องเขาสักพักก็หลับไปอย่างง่ายดาย