วาตะคือผู้ชายที่ป่วยเป็นโรคร้ายและเขาคิดว่าตัวเองมีโอกาสตายสูง เพราะคนรักเก่าของเขาก็ตายไปด้วยโรคเดียวกัน เขาไม่ได้ส้นหวัง หรือท้อแท้ เขาไม่ได้มองโลกในแง่ร้าย แต่เขามองโลกแบบที่เป็นต่างห่าง

                ฐานียาเข้ามาในชีวิตเขา ด้วยเงื่อนไขบางอย่าง เมื่อวันเวลาผ่านไป เธอก็ไม่อยากโกหกเขา แต่คนเราพอได้ผูกเชือกแล้ว และเมื่อออกแรงดึงแล้วก็ยากที่จะแกะคืน เธอจะแกะปมเชือกนี้ได้ไหม หรือว่าต้องตัดสายใยเหล่านี้ทิ้ง

                แล้วความรักที่อยู่บนความไม่มั่นคงของชีวิต และการเริ่มต้นด้วยความสับสน การโกหก มันจะจบลงอย่างไร เอาใจช่วยนักเขียนด้วยนะคะ แฮ่ๆ แซวเล่น มาเอาใจช่วยพวกเขาไปพร้อม ๆกันนะคะ

*--------------------------------------------------*----------------------------------------*------------------------*

‘ผมเชื่อว่าความรักมันเป็นเรื่องที่ดี และความรักที่ดี ๆ มันคู่ควรกับใครหลาย ๆ คน ที่ไม่ใช่คนป่วยเป็นโรคร้ายเช่นผม’ - วาตะ

‘คุณสัมผัสความห่วงใยจากฉันไม่ได้จริง ๆ เหรอ ที่ทำมาทั้งหมดมันแค่เรื่องเงินอย่างนั้นเหรอ คุณคิดแบบนั้นจริง ๆ เหรอ’ -ฐานียา

‘เขาไม่รู้ว่าสถานะ การแอบรักมันอยู่ได้นานแค่ไหน แต่สำหรับเขา สิบปีมันนานมากพอ ที่เขาควรจะก้าวข้ามไป แต่จะก้าวข้ามไปในฐานะอะไร นั่นเป็นเรื่องของโชคชะตา’ -ณัฐรัฐ

‘ถ้าเขาต้องเสียใจที่เสียพี่ไป ผมไม่เสียใจกว่าเหรอ ที่ต้องเสียคนที่โตมาด้วยกัน และสร้างความสัมพันธ์มายี่สิบกว่าปี ผมมีสิทธิ์ที่จะร้องไห้ไหม’ - หรรษกร

วาตะ เขา คือคนที่ไม่อยากรักใครอีกแล้ว ไม่ได้ไม่เชื่อในความรัก แต่สิ่งที่เป็นอยู่มันไม่พร้อมให้เขาเริ่มต้นกับใคร มันคงเป็นเพราะเขาเข้าใจดีว่าการแตกสลายมันรู้สึกอย่างไร

สำหรับเขา เธอคือตัววุ่นวายที่เข้ามาในชีวิต แต่ดันเป็นตัววุ่นวายที่ชีวิตตัวเองเคลื่อนที่ด้วยพลังบวก การมีพลังบวกเคลื่อนไหวอยู่ใกล้ตัว ดันทำให้เขาเผลอตัวไปตกหลุมรักเสียได้ แต่การยอมรับว่าได้รักไปแล้วเนี่ยสิช่างยากเย็น

เธอคือธารแห่งน้ำเย็นที่คอยชโลมลูบใจ ใคร ๆ ต่างก็พูดกันแบบนั้น เธอมองว่าตัวเองไม่ได้ใจเย็นแต่แค่มีความอดทนที่สูงมากกว่าปกติแค่นั้นเอง

ในสายตาเธอ เขาคือคนที่เข้าใจยากที่สุด แต่เพราะเหตุผลบางอย่างจึงจำเป็นต้องพาตัวเองไปวุ่นวาย การเข้าไปวุ่นวายกลับทำให้หัวใจปั่นป่วนเสียเอง

‘สำหรับพวกเขาแล้ว ก็เหมือนคนแปลกหน้าที่บังเอิญมาเจอกัน ไม่น่าจะเป็นอะไรไปได้มากกว่าคนแปลกหน้าที่รู้จักกัน แต่ดันลืมไปว่า ทุกความสัมพันธ์ล้วนเริ่มจากการเป็นคนแปลกหน้า’

********--------*********

สวัสดีนักอ่านทุกท่านค่ะ เราหัดเขียนครั้งแรก และเป็นครั้งแรกที่ได้ รีไรท์แบบยกชุดเลย ขอบคุณล่วงหน้าสำหรับการติดตามนะคะ

อยากฝากถึงนักอ่านก่อนหน้านี้ที่อ่านไปได้ถึงตอนที่ยี่สิบสี่ เรารีไรท์ใหม่และอัพใหม่ทั้งหมด ด้วยเหตุผลที่ไร้สาระสุด ๆ คือ คือ คือไม่กล้าพูดเลยทีเดียว ไม่อยากให้ตัวละครสองตัวนั้นรักกัน เราจึงได้ทำการรีไรท์ใหม่หมด ทั้งตัวละคร พล็อต และบทพูด ถ้าจะต้องรีไรท์อีกครั้งคงไม่เปลี่ยนแปลงไปจากนี้มากมาย คงเป็นแค่การแก้ไขคำผิด เพราะตอนนี้เราเขียนใกล้จบแล้ว

ขอบคุณที่เคยกดคลิกไปจนถึงหน้าสุดท้าย และกำลังจะกดในครั้งนี้ ไม่ว่าจะกดไปถึงหน้านั้นด้วยเหตุผลอะไรก็ตาม ขอบคุณมาก ๆ ค่ะ

สุดท้ายก็ฝากติดตามอีกครั้งนะคะ