หลังจากที่เปลี่ยนหน้าที่มาเป็นเลขาวันนี้ก็เป็นวันที่สามแล้วที่ผมได้ร่วมทำงานกับเจ้านายผู้เข้มงวดนับตั้งแต่เริ่มงานวันแรกผมก็ไม่มาสายเลยแม้แต่ครั้งเดียว

 และสิ่งที่ผมหนักใจที่สุดคงจะเป็นการชงกาแฟที่กว่าจะถูกปากผมก็ต้องวิ่งเข้าวิ่งออกอยู่เป็นสิบรอบ ชอบแบบไหนไม่ชอบแบบไหนก็ไม่บอก

นี่ถ้าเกลียดกันผมจะคิดว่าเขาแกล้งผมอยู่แน่ๆ แต่ผมไม่ใช่คนคิดเล็กคิดน้อยผมจะถือว่าเป็นการเรียนรู้อีกอย่างหนึ่งละนะ

"อรุณสวัสดิ์ครับท่านประธาน" เขาหน้าจากไอแพดในมือขึ้นมามองหน้าผมแปบนึงก่อนจะก้มหน้าลงดังเดิม ในเวลาต่อมาเขาก็เริ่มบทสนทนา

"ขอบคุณ ครั้งต่อไปเรียกชื่อผม เจต สั้นๆก็ได้นะครับ หรือจะเรียกว่าบอสเหมือนคนอื่นๆก็ตามสบายครับ ไม่ต้องเป็นทางการขนาดนั้น"

พูดเสร็จก็เงยหน้าขึ้นมาสบตาผม จนเป็นผมเองที่ต้องก้มหน้าหลบสายตาคู่นั้น ใครมาเป็นผมนะจุดนี้ก็ต้องแอบเขินกันบ้างแหละครับมีหนุ่มหล่อสบตากันแบบนี้