คนอื่นเพราะทำความดีสั่งสมบุญกุศล หรืออาจเพราะยมฑูตหัววัวหน้าม้าทำงานผิดพลาดจึงได้เกิดใหม่

ส่วนข้าเพราะไปยุ่งกับสามีชาวบ้านจนโดนยิงตาย ตื่นขึ้นมาในร่างใหม่ก็ดันเป็นคืนเข้าหอพอดี

คนอื่นเกิดใหม่ได้สามีดีเลิศเชี่ยวชาญทั้งบุ๋นบู๊ และยังชำนาญเรื่องบนเตียง สามีของข้าเป็นพวกล่มปากอ่าวที่ยังไม่ทันจะทำอะไรก็สวรรค์ล่ม 

ไม่มีทางอุตส่าห์ได้ชีวิตใหม่ทั้งทีข้าไม่ยอมให้ตัวเองต้องเหี่ยวแห้งไปจนตายแน่

ข้าจะรักษาเขาให้หายให้ดู

ตัวอย่างในเรื่อง

เสิ่นหยวนพลันสะดุ้งตื่นเพราะรู้สึกได้ถึงการกดทับ ภาพตรงหน้าทำเอานางงุนงง ตัวเองตกอยู่ในสภาพเปลือยเปล่า นอนบนเตียงที่ปูด้วยผ้าไหมสีแดงเรียบลื่น

หน้าอกแรกสาวที่เพิ่งขึ้น ถูกมือใหญ่เคล้าคลึงอย่างถนอม ดวงตากลมโตกระพริบสองสามครั้งมองเจ้าของมือหน้าพลันขึ้นสี

'ใครอะ...โคตรหล่อ'

เส้นผมของเขาดำขลับจนดำไปกว่านี้ไม่ได้ ถูกมัดรวบเรียบร้อยไปด้านหลัง คิ้วโก่งเรียงเส้นละเอียดดั่งกับถูกถักทอด้วยแพรไหมฝีมือปราณีต ดวงตากระบี่คม จมูกโด่งขึ้นสัน ริมฝีปากบางราวอิสตรี โครงหน้าคมชัดทุกสัดส่วนล้วนสอดรับกันอย่างพอดี ตลอดร่างเต็มไปด้วยมัดกล้ามรูปกายสมบูรณ์ เสื้อสีแดงที่คลุมอยู่แบะอ้าออก

กำลังใช้มือข้างหนึ่งคลึงเคล้าเต้างามเบาๆ อีกมือรูดรั้งแก่นกายหยกขนาดเท่าข้อมือปลายแดงปลั่ง สีหน้าจริงจังสายตาจับจ้องพงหญ้าสีดำอ่อนนุ่มของนาง เม็ดเหงื่อผุดพรายเต็มกรอบหน้า

เขากดสะโพกลงทันทีที่ปลายแท่งหยกแตะกับช่องทางรักสีหวานปิดสนิท ยังมิทันจะแทรกเข้าไป คิ้วโกร่งก็ขมวดเกร็ง เขาพยายามกัดฟัน มือที่จับแท่งหยกออกแรงบีบจนเห็นได้เลยว่าท่อนแขนเขามีเส้นเลือดเขียวขึ้น หลับตาส่งเสียง

"อ้า...ไม่นะ"

แก่นกายหยกพ่นหยาดรักลงไปเต็มหน้าท้องขาว มือที่ลูบไล้บนหน้าอกเพิ่มแรงบีบอย่างไม่รู้ตัวจนนางส่งเสียงออกมาเบาๆ

"เจ็บ..."

ชายหนุ่มสะดุ้งพอเผชิญกับดวงตากลมงดงามคลายมือยกตัวที่คร่อมทับนางออกท่าทีลนลาน

"ฮูหยินเจ้าตื่นอยู่" รีบหันหน้าไปอีกทางอย่างอับอายปิดเสื้อคลุมที่สวมใส่

เสิ่นหยวนใช้ปลายนิ้วแตะหยาดน้ำที่ทั้งข้นทั้งเหนียวด้วยนิ้วชี้แล้วใช้นิ้วโป้งถูไปมาพอแยกนิ้วออกมีเส้นสายบางเบาเชื่อมไว้บ่นพึมพำกับตัวเองในใจ

'พวกล่มปากอ่าว'

นิยายเรื่องนี้ยังไม่มีกำหนดลง ตอนแรกคาดว่าจะเป็นต้นเดือน กรกฎาคม 2564 รอเรื่องที่ลงอยู่จบก่อน อาจมีเลื่อน ตอนนี้ขอไปตุนก่อนนะคะ