หลังจากที่เขาได้เข้าไปในโลกใบใหม่แล้วเขาก็ตัดสินใจละทิ้งทุกอย่างเกี่ยวกับร่างเดิมเพราะมันไม่มีประโยชน์ ใครที่ไม่เห็นค่าของเขา เขาก็ไม่คิดที่จะสนใจแต่เรื่องต่างๆ กลับเปลี่ยนไปทำให้ผมควบคุมไม่ได้

"นี่ท่านคิดจะทำสิ่งใดกับข้า"

"ข้าไม่มีวันทำร้ายเจ้าทูลหัวของข้า" คนตรงหน้าเขาคือชายที่สตรีทั่วหล้าอยากได้ตัวมากที่สุด พวกนางจะรู้ไหมว่าผู้ชายที่พวกนางชอบมันเป็นโรคจิต!!! บ้าเอ้ยนี่เขาผิดบทที่ตรงไหนกัน

มือที่อยู่ข้างๆค่อยๆลูบไล้เข้ามาในสาบเสื้อ เขามองคนที่ลวนลามเขาด้วยหน้าด้านๆ ไม่สนหน้าอินทร์หน้าพรหมที่ไหน ไหนล่ะที่บอกว่าไม่เคยเห็นผู้ใดอยู่ในสายตา ไหนล่ะที่บอกว่าเกลียดการแตะตัวผู้อื่นเป็นที่สุด แล้วภาพและการกระทำที่เขาเห็นนี้มันคืออะไรรรรรร!!

บทนำ

ณ พื้นที่ว่างเปล่าที่มีแต่สีขาวรอบด้านไม่มีสิ่งมีชีวิตใด แต่ตอนนี้กลับมีมนุษย์ผู้หนึ่งถูกเลือกเข้ามาในที่แห่งนี้

ซินมองดูรอบๆหลังจากฟื้นขึ้นมาเขาจำได้ว่าก่อนเขาจะตายเขาอยู่ที่ห้องสมุดในมหาวิทยาลัย แล้วหลังจากนั้นเหมือนกับว่าจะเกิดเหตุการณ์อะไรสักอย่างที่วุ่นวายขึ้น ความโกลาหลในตอนนั้นทำให้สติสัมปชัญญะทั้งหมดของเขาหายไป

"ที่นี่มันที่ไหนกัน ทำไมเราถึงมาอยู่ที่นี่ได้เราตายแล้วอย่างนั้นหรอ" ถึงจะพูดไปอย่างนั้นแต่หากเป็นความจริงเขาก็ไม่ได้รู้สึกเศร้าเลยสักนิดออกจะโล่งใจด้วยซ้ำที่หมดเวรหมดกรรมแล้ว

พอคิดได้อย่างนั้นก็พึมพำและก็หัวเราะออกมาอยู่คนเดียว

'ตื๊ด...ตื๊ด...ตื๊ด...ระบบเชื่อมต่อโฮสต์กรุณารับฟัง..'

'ติ้ง...ระบบสมบูรณ์'

จู่ๆ ก็มีเสียงเหมือนโปรแกรมอะไรสักอย่างพูดขึ้นมา เขารอจนมันพูดว่า 'ระบบสมบูรณ์' จึงพูดขึ้น

"เกิดอะไรขึ้น นี่นายเป็นใคร!?"

'เอ่อ..สวัสดีดีครับโฮสต์'

"นายเป็นใคร! แล้วโฮสต์คืออะไร?"

'ผมคือระบบครับ จะเป็นผู้ช่วยของโฮสต์ต่อจากนี้ครับ!'

"ผู้ช่วยฉันงั้นหรอ แล้วฉันมาเป็นโฮสต์ได้ยังไง!!"

'เอ่อ..คะ..คือ โฮสต์ครับจริงๆแล้วเราจะสุ่มดวงวิญญาณที่ต้องการจะเริ่มต้นชีวิตใหม่โดยต้องมีเงื่อนไขตรงกับผู้ที่สละชีวิตในโลกต่างๆ..'

"ดวงวิญญาณหรอ? หมายความว่าฉันตายแล้วจริงๆสินะ แล้วฉันไปแสดงความต้องการแบบนั้นตั้งแต่เมื่อไรกัน  ฮะ!"

'คือว่า...ทางเราต้องขอโทษทางคุณด้วย เนื่องจากไม่ทราบว่าระบบส่วนกลางของเรามีปัญหาหรือเกิดจากการแทรกแซงของจิตวิญญาณดวงอื่น ที่พุ่งตรงมาทางดวงจิตของคุณครับทำให้ตอนนั้นระบบจึงเลือกคุณโดยไม่ลังเล และทางเราก็พึ่งทราบว่าคุณไม่เคยมีเงื่อนไขที่ตรงกับผู้ใดเลย..'

"หมายความว่าเลือกมาผิดคนสินะ งั้นก็ส่งฉันไปในที่ของฉันเถอะ"

'คือ..ทางเราทำอย่างนั้นไม่ได้ครับ หากปล่อยคุณไปตอนนี้ดวงวิญญาณของคุณจะแตกสลายได้ แล้วมันก็ผิดกฎของทางระบบด้วย'

"แล้วนายจะทำยังไงกับฉัน!"

'ขอเวลาสักครู่นะครับโฮสต์..'

ไอเจ้านี่มันก็เรียกเขาว่าโฮสต์อยู่นั้นแหละ เฮ้อ..เขาก็ไม่ได้มีปัญหาอะไรมากหรอกนะตายก็ตายแล้ว แต่ก็ไม่อยากจะทำให้ตัวเองเจอเรื่องยุ่งยากอีก

'โฮสต์ครับ! คือทางระบบปรึกษากันแล้วครับว่าอยากให้โฮสต์ไปใช้ชีวิตใหม่ในที่ที่หนึ่ง'

"ชีวิตใหม่? ที่ไหน นายหมายถึงให้ฉันไปเกิดใหม่งั้นหรอ?"

'ไม่เชิงครับโฮสต์ แต่ชีวิตใหม่ของโฮสต์คือร่างของคนอื่นครับ'

"เฮ้ย! จะบ้าหรอ นายจะให้ฉันไปสิงเขาหรือไงกัน!!"

'ไม่ใช่ครับโฮสต์! เงื่อนไขของคนคนนั้นเพียงแค่ใช้ชีวิตให้ดีและมีความสุขครับ แต่ตัวเขานั้นทำไม่ได้เพราะมีครอบครัวก็เหมือนไม่มี ทำให้เขารู้สึกอ้างว้างอย่างมากในเวลาสุดท้ายของชีวิตจึงอยากให้มีใครสักคนมาใช้ชีวิตนี้แทนเขาน่ะครับ'

"งั้นหรอ? อ้างว้างสินะ"

'ตกลงว่าคุณจะยอมเป็นโฮสต์ขอเราใช่ไหมครับ?'

ซินคิดอยู่สักพักหนึ่งจึงตอบออกไป

"แล้วฉันมีทางเลือกอื่นอีกไหมล่ะ เฮ้อ…ตกลง! ฉันจะยอมเป็นโฮสต์จำเป็นทำความปรารถนาของคนคนนั้นให้สำเร็จเอง"

'งั้นก็ยินดีต้อนรับครับโฮสต์ ร่างที่โฮสต์จะเข้าไปอยู่คือร่างของ จางลู่หลิน ครับ ขอให้โฮสต์เตรียมตัวด้วยครับ'

"เดี๋ยวนะ! จะไปตอนนี้เลยงั้นหรอ ยังไม่ทันได้เตรียมใจเลย ม่ายยยยยยยยยยย....."

กราบสวัสดีทุกท่านที่หลงเข้ามานะจ๊ะ555 ก่อนจะเริ่มแต่งเรื่องนี้เราก็หาข้อมูลมาพอสมควรหวังว่าจะชอบกันน้าาาา เรื่องนี้น่าจะมาลงอาทิตย์ละตอนได้เพราะว่าจะเน้นแต่งเรื่องแรกให้จบก่อน

>>>ถ้าชอบก็กดไลค์ กดติดตาม คอมเมนต์ ส่ง❤️ หรือจะโดเนทมาช่วยสนับสนุนและเป็นกำลังใจให้ไรต์ก็จะดีมากเลย55