เมื่อพ่อหม้ายหนุ่มมหาเศรษฐีตกหลุมรักครูสาวของลูกเข้าจัง จึงเดินหน้าจีบเต็มที่โดยไม่เฉลียวใจสักนิดว่า ลูกน้องสาวในผับหรูที่เขาเป็นเจ้าของซึ่งหน้าเหมือนกันกับเจ้าหล่อนราวแกะจะเป็นคนเดียวกัน!

ก็ในเมื่อคนหนึ่งเป็นครูสาวสวย ผู้เรียบร้อย... ขณะที่อีกคนเป็นนักศึกษาหาเงินจ่ายค่าเทอม ทำงานกลางคืนได้คล่องแคล่ว แถมยังมีอาจารย์หัวงูมาติดซะด้วย!

เขาจำต้องหาความจริงว่า แท้จริงแล้วเธอเป็นคนอย่างไรกันแน่... และตอนนี้เขาก็คิดออกแล้วว่าจะ ‘พิสูจน์’ เรื่องนี้อย่างไรกัน

เรื่องนี้มีอีบุ๊กวางขายใน meb แล้วนะคะ

สามารถดูได้ตามลิ้งค่ะ https://bit.ly/2RiATwT

“แต่งตัวซะ แล้วเราไปต่อกัน...”

ฉันชะงักไปชั่ววินาที เพราะตอนนี้สมองฉันกลับมาทำงานสมบูรณ์พร้อม จนนึกออกแล้วว่าข้อความนั้นคืออะไร

เรื่องเมื่อคืน จะถือว่าใช้หนี้ที่ติดอยู่...

ความเจ็บปวด น้อยใจเริ่มแล่นไหลจากสมองลงสู่หัวใจ... พร้อมกับแย้งเขาเสียงเบา

“แต่ฉันต้องทำงานนะคะ”

คุณแดนยิ้มมุมปากเหมือนว่าสิ่งที่ฉันพูดเป็นเรื่องตลกเสียเต็มประดา “ไปกับผม...ก็เหมือนทำงานนั่นแหละ”

ฉันรู้สึกอายจนหน้าชาตอนได้ยินประโยคนั้น... เขาให้พี่รงค์ไปเรียกฉันมาเพื่อบำบัดความต้องการ และตอนนี้เขาก็ยังไม่อิ่มหนำ

“คราวนี้คุณแดนจะให้ฉันเท่าไหร่คะ” ฉันถามประชดถึงสิ่งที่วนเวียนอยู่ในหัวมาตลอดสัปดาห์นับตั้งแต่ได้รับข้อความนั้น

คุณแดนจ้องหน้าฉันนิ่งค้าง ฉันมองเห็นประกายผิดหวังจากนัยน์ตาสีสนิมเหล็กของเขาในวูบแรก ทว่าเสี้ยววินาทีถัดมาดวงตาคมคู่เดียวกันก็เปลี่ยนไป

เขาโกรธจนหน้าแดง ขณะปาชุดชั้นในของฉันทิ้งลงพื้นอย่างไม่ใยดี แล้วเดินตึง ๆ อ้อมไปหลังโต๊ะทำงาน คว้าเอากระเป๋าสตางค์หนังสีดำสนิทออกมา มือของเขาสั่นระริกขณะนับธนบัตรปึกใหญ่

ตัวฉันร้อนวูบวาบไปหมดด้วยความกลัวขณะมองหากางเกงชั้นในที่ถูกเขาเหวี่ยงไปตกอยู่ใต้โต๊ะ ขอบตาร้อนผะผ่าวจากหยาดน้ำเม็ดโตที่ไหลเอ่อขึ้นมากลบดวงตา ฉันค่อย ๆ ก้มเก็บมันขึ้นมา แล้วไปยืนแอบ ๆ ใส่อยู่หลังโซฟาหนังหวังจะใช้บดบังสายตาเย็นเยียบที่ตอนนี้กำลังจ้องฉันอยู่

ปึก!

เขาโยนธนบัตรปึกนั้นลงบนโซฟาที่กั้นกลางระหว่างเรา แล้วบอกด้วยเสียงเย็นชา

“ครั้งละหมื่น! หวังว่าคงไม่น้อยเกินไปนะ”

เสียงหนัก ๆ ของเขาเหมือนหินก้อนมหึมาถ่วงหัวใจฉันให้จมดิ่ง ครั้นจะอ้าปากขอโทษ ก็เหมือนจะสายไป เพราะเขาคว้ากุญแจรถหันหลังออกจากห้องไปแล้ว

ลงให้อ่านประมาณ 70 % (เรื่องยาวค่ะ มีทั้งหมด 35 บท)นะคะ พยายามลงทุกวัน มากบ้างน้อยบ้าง ไม่ว่ากันน้าาา 

ขอบคุณทุกคนที่กดเข้ามา และเก็บเข้าชั้นค่ะ