ใบไม้สามเสดสีกำลังร่วงหล่น ค่อยๆเคลื่อนใบส่ายไปส่ายมาขณะกระทบผ่านอากาศรอบข้าง จนในที่สุด จึงลงสู่พื้นปฐพีอย่างแผ่วเบา นั่นคือสัญญาณแรกเริ่มของเหมันต์ฤดู เคลื่อนมาบรรจบอีกคราครั้งหนึ่ง

ภายใต้ท้องฟ้ายามค่ำคืนเหนือสรรพสิ่ง เพียงเงยหน้าศรีษะเฝ้าดู ด้านบนฟากฟ้าผืนใหญ่ ปรากฏกลุ่มก้อนแสงน้อยใหญ่ จากจันทราหนึ่งดวง แลบรรดากลุ่มดาวเคราะห์แคระหลากหลายล้านดวง กำลังสาดส่อง ทอประกายแสงสว่างไสว สุกสกาวระยิบระยับเต็มท้องนภามืดไพศาลนี้ ให้มีสีสัน และเป็นไฟส่องนำทางท่ามกลางความมืดมืด ยามไร้แสงสุริยันต์ แก่สรรพชีวิตน้อยใหญ่ ที่จำเป็นต้องใช้ประโยชน์ในยามวิกาลเช่นนี้

ปล.แจ้งคำผิดได้นะคะ  เดี๋ยวว่างๆจะไปแก้

ปล2.ถ้าไม่สนุก  เบื่อ  ไม่ถูกจริตใดๆ  อย่าเม้นต์บ่นด่าค่ะ  เชิญกดออกได้เลยนะคะ

ปล.3ในเรื่องเพื่อให้สะดวกในการแต่งจะมีคำทับศัพท์อาทิภาษาจีน อังกฤษ ญี่ปุ่น ภาษาบาลี-สันสกฤต และมีการอ้างอิงเรื่องจริงและเสริมเติมแต่งขึ้นมาเองผสมปนเปกันไป ดังนั้นขอให้ทราบไว้เพื่ออรรถรสในการอ่านนะคะ