องค์จักรพรรดินีเช่นข้า...

..............................

องค์จักรพรรดินีเช่นข้า นอกจากจะจืดจางแล้วก็ยังเป็นได้แค่ตัวประกอบที่นั่งจิบชาไปวัน ๆ และได้แต่เฝ้ามองเหล่าตัวเอกทั้งหลายตีกัน โดยใช้น่านฟ้าเหนือดินแดนของข้าเป็นสนามรบอย่างนั้นหรือ ถ้าไม่ติดว่ายามนี้ข้าปกครองดินแดนโดยธรรมอยู่ ข้าก็คงสาปส่งพวกมันเรียงตัวไปแล้ว!

..........................

ตู้ม!

เปลวอัคคีวูบไหวดุจอาทิตย์อุทัยยามรุ่งสาง ปะทะกับอีกฝั่งซึ่งเป็นพายุหมุนวนราวกับพายุลูกใหญ่พัดพาให้เปลวอัคคีมอดดับ แต่ก็มิอาจเป็นผล มีเพียงทิศทางของเปลวเพลิงเท่านั้นที่แปรเปลี่ยน ปะทะเข้ากับโล่โปร่งใสสีเหลืองทอง อันเป็นโล่ปกป้องดินแดน ยามโล่ถูกปะทะยังผลให้แผ่นดินภายใต้น่านฟ้าสนามรบสั่นสะเทือนราวกับวิบัติมาเยือน หากแต่ผู้อยู่บนผืนแผ่นดินที่ว่ากลับเดินกวักไกว่สวนกันไปสวนกันมาหาได้แย่แส เสมือนสถานการณ์เบื้องบนเป็นเพียงเรื่องธรรมดาที่เกิดขึ้นได้ทั่วไป

ณ ท้องพระโรง

เหล่าขุนนางแต่งองค์ทรงเครื่องตามยศฐา กล่าวรายงานผู้ที่ประทับอยู่บนบัลลังก์ด้วยรอยยิ้ม

"ฝ่าบาทอย่าได้ทรงกริ้วเลยพ่ะย่ะค่ะ องค์รัชทายาทแห่งแดนอัคคีเพียงแค่เสด็จมาสำรวจน่านฟ้าเท่านั้น"

ร่างบางขยับกายเล็กน้อย สีหน้าไม่ได้แสดงอารมณ์อันใด สายตาเหลือบมองเพดานโปร่งใส พลันเห็นลูกไฟขนาดมหึมากำลังก่อตัว

'เหล่าขุนนางพากันโป้ปดเสียคำโต คิดว่าข้าโง่หรืออย่างไร เห็นอยู่ตำตาว่าเจ้านั่นกำลังปล่อยลูกไฟขนาดมหึมาใส่เพื่อนบ้านทิศตะวันออกของเรา'

...........................

รุ่งเช้าอันสดใส ท้องนภาปลอดโปร่งเสียจนผิดวิสัยแต่ก็มิมีผู้ใดสน วันนี้ไม่มีลูกไฟ หรือพายุหมุนก่อตัวขึ้นบนน่านฟ้าดินแดน เป็นผลให้ผู้ปกครองดินแดนยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อย่างอารมณ์ดีมาตั้งแต่เช้าของวัน จวบจนช่วงบ่ายที่เหล่าขันทีพากันวิ่งพล่านเพราะฎีกาบนโต๊ะทรงงานกองเป็นภูเขา

บุคคลผู้หนึ่งตระหนักได้ว่า ฉายาองค์จักรพรรดินีผู้จืดจางไม่ใช่ว่าได้มาเล่น ๆ

"ฝ่าบาททรงประทับอยู่ที่ใดพ่ะย่ะค่ะ!"

"ฝ่าบาท!!!!" เสียงตะโกนดังกึกก้องไปทั่วทั้งวังหลวง คนนั่งอยู่หลังกองฎีกาพลันยกมือขึ้นแคะขี้หูด้วยสีหน้ารำคาญใจ

"แย่แล้ว ฝ่าบาททรงหายไปประทับที่ใดก็ไม่ทราบแล้ว" เสียงเรียกขานยังคงดังไปทั่ว ท้ายที่สุดผู้ที่ถูกตามหาก็เอ่ยปากตัดความรำคาญ

"เงียบก่อนขันที เราอ่านฎีกาอยู่"

"......"

...........................

องครักษ์หน้าหยกผู้หล่อเหลาเสียพิลาศ ดียิ่งที่แผ่นดินไม่แตกสลายเพราะความหล่อเหลาของเขา

ผู้ประทับอยู่หลังโต๊ะน้ำชามองใบหน้าของบุรุษหนุ่มอายุน้อยกว่าไปพลางระหว่างรอให้ผู้ที่อยู่เหนือน่านฟ้าเลิกปล่อยพลังโจมตีกันเสียที

องค์รักษ์หนุ่มผู้เป็นอาหารตาชั้นยอดเยี่ยมไม่รู้ร้อน มิได้ตระหนักถึงว่าสายตาที่กำลังมองตนอยู่เป็นสายตามีความสุข เพียงเพราะอ่านไม่ออก เจ้าตัวจึงคิดว่าอีกคนกำลังเบื่อหน่าย

"หากพระองค์ทรงต้องการ กระหม่อมจะสาปพวกเขาแทนพระองค์เองพ่ะย่ะค่ะ"

"......"

"ทรงต้องการหรือไม่ หรือจะตัดหัวไปเลยเสียดีกว่าพ่ะย่ะค่ะ"

คนถูกถามกลอกตาระอาใจ "องครักษ์ ท่านรู้จักคำว่าซาดิสม์หรือไม่"

"คืออันใดหรือพ่ะย่ะค่ะ?"

"ก็ดีแล้วที่ไม่รู้พ่อคนซาดิสม์"

..........................

ข้อมูลเรื่อง

ดินแดน - เผ่าพันธุ์

ดินแดนอรุณ - มนุษย์

ดินแดนอัคคี -มนุษย์

ดินแดนวายุ - เผ่าครึ่งคนครึ่งสัตว์

ดินแดนวารี - เผ่าเงือก

ดินแดนปฐพี - เผ่าคนแคระ

ดินแดนอัสนี - มนุษย์

ดินแดนเหมันต์ - มนุษย์

ดินแดนพงษ์ไพร - เผ่าหูยาว

ดินแดนรัตติกาล - เผ่ามาร

.................................

ก่อนจะอ่า​น

อย่าลืมยาดม และขวดกาวนะคะ