INTRO

รักเพียงในฝัน

Can’t take my eyes off you

   “อีกยี่สิบนาทีปิดร้านได้เลยนะ พี่จะออกไปข้างนอกก่อน” ผมเดินลงมาจากชั้นสองเพื่อบอกเบสท์ที่กำลังยืนส่งลูกค้าคนสุดท้ายออกจากร้าน ตอนนี้เป็นเวลาสามทุ่มสี่สิบนาทีพอดิบพอดี

   “เที่ยวเก่ง” ผมทำเพียงไหวไหล่ให้กับคำแซวของ เบสท์ รุ่นน้องที่สนิทพ่วงด้วยตำแหน่งช่างตัดผมฝีมือดีประจำร้านไพร์มไทม์ของเรา

   “ผมไปด้วยๆ” ฮารุรีบพุ่งตัวออกมาจากห้องสระผมด้านหลัง จัดการถอดผ้าคลุมสีน้ำเงินออกและยกมือขึ้นจัดทรงผมไฮไลท์สีชมพูเหลือบขาวของตัวเองอย่างเร่งรีบ ทว่ายังไม่ทันได้ก้าวเดิน เขาก็ถูกผู้หญิงหนึ่งเดียวในร้านนี้คว้าคอเสื้อรั้งตัวเอาไว้เสียก่อน

   “แกจะไปไหน อย่ามาตีเนียนอู้งานนะฮารุ” เบสท์ดึงผู้ชายที่ตัวเล็กกว่าเธอเอาไว้ และใช้มืออีกข้างเอื้อมหยิบไม้กวาดที่อยู่ใกล้ๆยัดใส่มือฮารุ “วันนี้เวรแกทำความสะอาดร้าน”

   “โหย พี่เบสท์อ่า ไม่น่ารักเลย” ฮารุส่งเสียงอแงกลับไป ทำท่าฮึดฮัดราวกับเด็กสามขวบทั้งที่ตัวเองอายุเท่ากับน้องสาวของผมแล้ว 

   “แกก็ไม่น่ารัก ไอ้เด็กขี้เกียจ”

   “เบสท์อย่ารุนแรง ส่วนฮารุอย่างอแง” ผมเอ่ยปรามด้วยน้ำเสียงปกติ ทว่ามันก็ทำให้สองคนนั้นหยุดทะเลาะกันทันควัน

“พี่ฝากด้วยนะเบสท์” ผมยกยิ้มให้เบสท์พลางไหวไหล่ให้ฮารุที่กำลังส่งสายตาละห้อยมา เอาไว้คราวหน้าค่อยพาไปเที่ยวแล้วกัน

   ทว่าในตอนนั้นเองที่ผมเปิดประตูออกจากร้าน ก็มีลูกค้าใหม่เดินสวนเข้าไปอย่างรีบเร่ง กลิ่นน้ำหอมที่ผมคุ้นเคยลอยเข้ามาแตะจมูก หวนให้นึกถึงใครคนหนึ่งที่ห่างไกล ผมเหลียวกลับไปมองเห็นเพียงด้านหลังของเธอเท่านั้น ฮารุกำลังดูแลต้อนรับเธออยู่ เมื่อเห็นว่าไม่มีเรื่องอะไรให้ต้องเป็นห่วง ผมเลยปิดประตูและเดินออกมานั่งตรงด้านหน้าร้านเพื่อรอไอ้นทีมารับไปนั่งชิลล์จิบไวน์ที่ร้านประจำ

   วันนี้ไอ้นทีเพิ่งหย่ากับเมียที่แต่งงานอยู่กินกันมาสองปี ส่วนเหตุผลที่ทั้งคู่เลิกกันนั้นก็ปัญหาพื้นฐานทั่วไป ฝั่งไอ้นทีบอกว่านิสัยเข้ากันไม่ได้ ทัศนคติไม่ตรงกัน ส่วนฝ่ายภรรยาของมันบอกว่า ไอ้นทีไม่มีเวลาให้ ทำแต่งาน ไม่เคยสนใจ สุดท้ายทั้งคู่เลยจบกันที่อำเภอ อาจเพราะทั้งสองคนแต่งงานกันไม่ได้เกิดจากความรัก แต่ทั้งคู่แต่งงานเพราะความเหมาะสม ชีวิตคู่เลยจบลงในเวลาเพียงไม่กี่ปี

   “ต้องขอโทษจริงๆนะฮะ เอาไว้โอกาสหน้าเชิญพี่สาวคนสวยมาใช้บริการใหม่นะฮะ ฮารุจะดูแลอย่างดีเลย” เสียงประตูเปิดออกพร้อมกับเสียงร่าเริงของฮารุลอยมา ดูเหมือนสองคนนั้นจะไม่รับลูกค้าคนสุดท้ายคนนี้ ตามปกติร้านของเราไม่ได้รับลูกค้าวอคอินอยู่แล้ว ส่วนมากลูกค้าประจำเขาก็มักจะจองคิวกันมาก่อน บางคนก็จองข้ามเดือนกันเลยทีเดียว นอกจากเสียว่าลูกค้าประจำเข้ามาวอคอินในช่วงที่ไม่มีลูกค้าหรือไม่มีคิว เราก็จะรับตัดให้ 

“ไม่เป็นไรค่ะ” เสียงนุ่มเอ่ยตอบ ในตอนนั้นเองที่ผมเหลือบมองช่วงปลายเท้าของเธอนั้นเดินเข้ามาอยู่ในวงโคจรของผม

ดูเหมือนเธอกำลังรอให้ใครสักคนมารับ เธอก้าวขาเดินออกไปยืนรอตรงริมฟุตบาท ผมเห็นเพียงด้านหลังของเธออีกแล้ว ร่างเล็กเพรียวบางสวมใส่เดรสสีขาวเผยให้เห็นทรวดทรงเอวคอดของเธอได้อย่างชัดเจน น่าเสียดายที่แผ่นหลังของเธอนั้นถูกเส้นผมลอนยาวสีดำนั้นปกปิดความเซ็กซี่เอาไว้ ผมถือวิสาสะเลื่อนสายตามองคนตรงหน้าตั้งแต่หัวจรดเท้า พลางคิดในใจว่ารองเท้าส้นสูงที่เธอใส่นั้นคงสร้างความทรมานให้ไม่น้อย คนสวมถึงได้ขยับเท้าไปมาเพื่อคลายอาการปวดเมื่อยอยู่หลายครั้ง

ในตอนนั้นเองที่แสงไฟจากรถสปอร์ตคันสีดำที่ผมจำได้ดีว่าเป็นของไอ้นทีเคลื่อนตัวเข้ามาจอด ผมจึงลุกเดินไปหาทันที ขณะที่ผู้หญิงคนนั้นก็เดินไปอีกทางเพื่อขึ้นรถอีกคันที่จอดต่อท้ายรถของนที

“ใครวะ”

“ใคร” ผมทวนคำถามของเพื่อนรักที่จู่ ๆก็โพล่งขึ้นมาอย่างไม่ทราบสาเหตุ

“ผู้หญิงคนเมื่อกี้อ่า ที่ยืนอยู่หน้าร้านมึงไง” ไอ้นทีทำเสียงแตกตื่นราวกับเจอดาราอย่างไรอย่างนั้น

“ผู้หญิงที่ไหนกัน มึงเห็นคนเดียวรึเปล่า เมื่อกี้กูนั่งรอมึงอยู่หน้าร้านคนเดียวไม่เห็นใครสักคน” ผมแกล้งหยอกกลับ ทำสีหน้าจริงจัง ส่งผลให้นทีทำหน้าเลิ่กลั่กทันที พอเห็นมันทำตาโต หน้าถอดสีก็อดจะกลั้นขำไม่ไหว “กูแค่แกล้งอำเล่น หน้ามึงแม่งโคตรตลกเลยว่ะ”

“ไอ้ไพร์ม มึงนี่มันไอ้ช่างตัดผมเก๊ จบกฎหมายมาได้ไงวะ” ไอ้นทีสบทออกมาพลันสตาร์ทออกจากหน้าร้าน สงสัยมันคงโมโหถึงขั้นด่าไปถึงอาชีพการงานรวมถึงการศึกษาของผมเลยทีเดียว

“แต่เมื่อกี้ โคตรสวยเลยนะเว้ย”

“เหรอ” ผมครางตอบกลับไปพลางเหม่อมองไปยังนอกกระจกที่มีเพียงแต่แสงไฟสีส้มจากข้างทางที่ส่องสว่างท่ามกลางความมืดมิด กลิ่นน้ำหอมเมื่อครู่ยังคงติดอยู่ในความคิดของผม ไม่ยอมจางหายไปสักที

“เออ เค้ายืนอยู่ใกล้มึงขนาดนั้น ไม่เห็นหน้ารึไง มึงแม่งโครตพลาดเลยว่ะ”ผมได้แต่คิดในใจว่าผมพลาดปล่อยเธอไปจริงๆหรือเปล่านะ

-TALK-

ได้ฤกษ์งานยามดีเปิดอินโทรนะคะ ฝากลูกรักคนใหม่ของไรท์ด้วยเน้อ 

พระ-นาง งานดีมีคุณภาพค่า 555

แท็กโรแมนติก #ไพร์มในฝัน

Charactor