บทนำ

"กรี๊ดดดด แกนั้นพี่กานต์ใช่ไหม"

"ใช่ เคยเป็นเดือนมหาลัยด้วย กรี๊ดดดด ฉันมามอนี้เพราะพี่กานต์เลย"

"กรี๊ดดดดด คนอะไรหล่อขนาดนี้"

"แต่ดูไปก็น่ารักอยู่นะ กรี๊ดดดดดดด"

"กูหมั่นคนหล่อว่ะ!"ขณะที่เราเดินผ่านกลุ่มน้องผู้หญิงเสียงกรี๊ดกับเสียงพูดกันไม่อาจรอดหูพวกเราไปได้ ที่น้องเขาพูดมามันก็ถูกทั้งหมดอะนะ นี่ผมไม่ได้หลงตัวเองนะผมเคยเป็นเดือนมอจริงตอนปี 1 แต่ตอนนี้ผมอยู่ปี 4 ละความหล่อของผมมันไม่เสื่อมคลายจริงๆ

"มึงมันไม่หล่อเท่ากูไง"ผมหันไปด่าตะวัน งันผมขอแนะนำตัวเองตอนผมชื่อ กานต์ ที่แปลว่า เป็นที่รักและแน่นอนผมเป็นที่รักจริงๆโดยเฉพาะสาวๆ ผมเรียนแพทย์ ปี 4 ที่บ้านทำเกี่ยวกับโรงพยาบาลอะนะ กลุ่มผมมีกัน 4 คน เรียนแพทย์ทั้งหมดเราเจอกันตอน ปี1 คนแรกก็ไอ้ตะวันมันเป็นคนหล่อที่กะล้อนเจ้าคารมสาวๆคอยกรี๊ดมันตลอดมันเป็นลูกครึ่งด้วย ต่อมาก็ไอ้เอกไอ้นี้ดูนิ่งๆแต่มันเป็นเสือซ้อนเล็บฟันหญิงพอๆกัน ต่อมาน้ำค้างผู้หญิงคนเดียวในกลุ่มนิสัยออกห้าวๆ กลุ่มเราเดินไปทางไหนก็มีแต่คนมอง

"มึงไปดูพวกปี 3 รับน้องกัน"เนื่องจากวันนี้เป็นวันรับน้องมอเราจะไม่มีเรียนที่นี่ให้ปี3 เป็นคนรับน้องส่วนปี 4 ก็มาดู ปีสูงกว่านี้ไม่ค่อยออกมาให้เห็นหรอก บางทีคนพวกนั้นอาจจะกำลังอ้วกออกมาเป็นตัวหนังสืออยู่ก็ได้

"ไปดิกูอยากไปส่องเด็กหน่อย"ไอ้เอกยิ้มอย่างอารมณ์ดี เราสี่คนเดินไปทางลานหน้าคณะ

"กรี๊ดดดดดดดดดดด แกพี่กานต์"

"ไหนๆ กรี๊ดดดดดดหล่ออะไรเบอร์นี้ พี่ตะวันก็หล่อ"

"กรี๊ดดดดดดดดดด พี่เอกหันมาทางนี้หน่อยค่ะ"

"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด"

เมื่อเราเดินมาถึงเสียงกรี๊ดของสาวๆก็ดังขึ้นไอ้ตะวันหันไปโบกมือให้พร้อมปล่อยรอยยิ้มให้จนสาวๆหลายคนแทบจะสลบแทบเท้ามัน

"อะแฮ้ม! สาวๆทำไมครับพี่แบบนี้พี่หล่อสู้พี่กานต์ไม่ได้ตรงไหนสนใจพี่หน่อยครับบบ"ปี3 พี่ยืนถือไมค์อยู่หน้าแถวพูดขึ้นเพื่อเรียกความสนใจกลับมาที่ตนเอง

"ทุกตรง!!!"เสียงสาวๆตอบพร้อมกันทำเอาคนถามหน้าเขียวจนเพื่อนข้างๆต้องปลอบ ผมส่ายหน้าเดินไปตรงมุมหาที่ร่มๆนั่ง

"ปีนี้เด็กเยอะอยู่นะ"ผมพูดพร้อมมองไปรอบๆบรรยายกาศเก่าๆทำให้นึกถึงตอนเข้าปีหนึ่งตอนนั้นวุ่นวายมากทั้งการซ้อมเดือน เชียร์

"คืนนี้ไปหาแดกเหล้ากันไหม กูเบื่อๆ"เอกเงยหน้าจากโทรศัพท์พูดขึ้น

"กูไปด้วย"ไอ้ตะวันพูดคนแรกถ้าเป็นเรื่องแบบนี้ของชอบมันเลย

"กูขี้เกียจไปอะ"น้ำค้างบอก

"ได้ไงไปดิไอ้เอกเลี้ยง"ผมบอก

"กูบอกตอนไหนจะเลี้ยง"ไอ้เอกยกตีนทำท่าจะถีบผมจนต้องส่งสายตาโหดมัน

"มึงเป็นคนพูดขึ้นไง"

"เออๆ"ไอ้เอกถอนหายใจ เราดูการรับน้องไปเรื่อยๆมีทั้งเต้นแปลก การลงโทษ ทำเอาผมเหนื่อยแทนเลย

"วันนี้น้องๆน่ารักมาก เอ้า อยากได้อะไรกันไหม"พี่หน้าแถวถาม

"พี่กานต์!!!"หลายเสียงตอบพร้อมกันพร้อมหันมาทางพวกผมนั่งอยู่

"งันเชิญพี่กานต์ครับบบ"

"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด"เสียงกรี๊ดดังขึ้นตลอดทางที่ผมเดินขึ้นไปหน้าแถว ผมรับไมค์ที่น้องยื่นมาให้

"สวัสดีครับน้องๆ"ผมพูดทักทายเสียงกรี๊ดดังขึ้นรัวก่อนจะค่อยๆเบาลงเหมือนคอยว่าผมจะพูดอะไรต่อไป"รู้จักกันแล้วเนอะพี่ชื่อ กานต์ ปี4 น้องๆมีอะไรจะถามพี่ไหม"

"พี่กานต์มีแฟนยังคะ"ปีหนึ่งใจกล้าถามขึ้น ผมยิ้มให้

"ยังครับ"

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด

หลังจากนั้นผมก็ไม่ได้พูดอะไรมากจนจบการรับน้องเราแยกย้ายกันกลับรวมถึงกลุ่มผมด้วยเรามีนัดกันที่ผับประจำตอน 3 ทุ่มคงต้องกลับไปนอนเอาแรงหน่อย

ตืดดดดดดดด ตืดดดดดดดดดด ตืดดดดดดดดดดดดด

ผมขยับตัวอย่างรำคาญเมื่อมีเสียงบางอย่างมารกวนการนอน ในที่สุดผมก็จับมันได้ลืมตาขึ้นอย่างมึนๆกดรับสาย

"อืม"

(ไอ้กานต์มึงอยู่ไหนเมื่อไหร่จะออกมา)เสียงปลายสายดังขึ้นมีเสียงเพลงดังแทรกเข้ามาจนฟังไม่ชัด

"ไร"ผมขยับตัวซุกกับหมอนอย่างเกียจคร้าน

(ไงพ่องมึงงลืมนัดเรารึไง ออกมามันจะสี่ทุ่มแล้ว)ผมมีนัดที่ผับนี่นะสงสัยนอนเพลิน

"เออๆ"ผมตัดสายมองเวลาตอนนี้เกือบสี่ทุ่มแล้วผมลุกไปอาบน้ำแต่งตัว

ผับ DC

ผมลงจากรถเดินผ่านการ์ดเข้าไปในผับมองหาพวกนั้นเมื่อเห็นผมก็เดินเข้าไปหาระหว่างทางก็มีทั้งหญิงชายมองตามอย่างไม่เกรงใจกานต์ในบางมุมก็ดูหล่อน่ารักจึงเป็นที่สนใจกับเพศตัวเองไม่น้อยในสถานที่แบบนี้ไม่มีความอายกันหรอก

"อุ้ย ขอโทษค่ะ"ขณะเดินก็มีสาวที่ไหนไม่รู้มาชนผมก้มลงไปมองสิ่งที่เด่นชัดคืนหน่มหน้มของหล่อนมันใหญ่จนแทบจนกลืนแขนผมไป

"ไม่เป็นไรครับ"ผมยิ้มสื่อความไปให้ในเมื่อทอดสะพานให้ขนาดนี้ไปลองหน่อยก็เสียของแย่

"ชื่อ ปลานะคะ สุดหล่อละ"

"กานต์ครับ"ผมลูบขาอ่อนที่โผล่ออกมาจากเกาะอกตัวสั้น

"ไอ้กานต์โว้ยยยย"ผมหยุดเมื่อได้ยินเสียงที่คุ้นเคย

"เพื่อนเรียก แล้วไปนะครับ"ผมหันหนีถึงจะเสียดายก็เถอะ

"มึงนี่มัวไปอ่อยสาว"ผมเมินเสียงมันเดินขึ้นไปชั้น vip เรานั่งดื่มกันจนตอนนี้ใกล้ ตี 1 แล้วผับนี้ปิดตอน ตี 2  น้ำค้างกลับไปแล้วมีไอ้เอกไปส่งส่วนตะวันกับผมยังนั่งมันกันอยู่

"กูกลับละนะ"ผมลุกขึ้นเซๆผมไม่ได้เมามากยังขับรถกลับได้อยู่

"เออๆ"ผมเดินออกมา ถนนตอนตี 1 แทบจะไม่มีรถระหว่างก็รู้สึกปวดฉี่จนต้องขี่รถไปมุมมืดหน่อยก่อนจะลงไปฉี่ ผมเดินห่างออกมาจารถประมาณ 20 เมตรระห่างเดินกลับก็มองรอบๆข้างทางมีแต่ป่า

ปัง!

"มันไปทางนั้น จับมัน! ปังๆ"เสียงปืนทำเอาผมสะดุ้งมองไปรอบๆอย่างระแวง

ตุบ!

ผมกำลังวิ่งกลับไปที่รถแต่มีบางอย่างชนเข้าอย่างจังจนเราทั้งคู่ล้มเราไป

"เชี้ย"ผมหันไปมองเป็นร่างสูงใหญ่ออกยุโรปนอนอยู่ข้างๆมีเลือดเปื้อนที่เสื้อ

"คุณๆ"ผมเขย่าเรียกสติอีกคน

"มันอยู่ไหนวะ!!"ผมรีบลากคนสลบไปหลบหลังต้นไหมมองชายหลายคนเดินผ่านทุกคนถือปืนไว้ในมือหน้าเหมือนโจรป่าที่หลุดออกมาจากคุก เมื่อพวกมันเดินผ่านไปผมก็พยุงอีกคนไปที่รถ

"นี่มันเรื่องอะไรวะ ทำไมกูต้องมาซวยอะไรแบบนี้!"ผมสบถออกมา

"มันอยู่นั้นโว้ย ตามไป"เสียงตะโกนดังมาจากข้างหลัง

"สัสเอ้ย!"ผมวิ่งไปที่รถอย่างทุลักทุเลผมมาอยู่กลางดงมาเฟียรึไง ไอ้บ้านี่ก็หนักไอ้ข้างหลังก็ตามมาอยู่ได้

"อย่าหนีนะโว้ย"

"อยู่ก็โง่ดิมึง"เมื่อถึงรถผมก็ยัดร่างใหญ่ใส่รถเหยียบคันเร่งเต็มแรง

"เฮ้อ"ผมเหยียบตันไมล์ไม่นานก็มาถึงคอนโด ตอนแรกก็จะพาไปโรงบาลแต่กลัวเป็นรื่องเป็นราวขึ้นมา ผมพยุงอีกคนขึ้นมาบนห้องเมื่อเห็นเตียงผมก็ล้มลงเตียงพร้อมอีกคน นอนหอบอยู่พักนึ่ง

"หนักชิบ แดกช้างเป็นอาหารรึไง"ผมลุกมองหน้าคนสลบอย่างสำรวจ จมูกโด่งเป็นสัน ปากคล่ำๆ หล่อโคตรๆผิวแทนๆ ผมเลิกแขนเสื้อขึ้นเห็นรอยถูกยิงดีนะแค่เฉียดๆไปได้โดนตรงๆ ผมเดินไปหยิบกล่องพยาบาลมาทำแผลให้คนตัวโต กว่าจะเสร็จก็ปาไปเกือบ ตี 3 ผมลากเก้าอี้มาข้างเตียงมองคนป่วยพักนึง ทำไมวันนี้มันวุ่นวายจังนะหวังว่าพรุ่งนี้จะเป็นวันที่ดี.....