…….

วี เรานั่งรอพี่อยู่ตรงนี้เเปบนึงนะ ผมพยักหน้าให้รู้ว่าผมเข้าใจดี เดี๋ยวพี่ไปซื้อปลาสเตอร์เเละยาล้างเเผลมาให้ การเล่นสเกตบอร์ดของผมโดยมีพี่วิชเป็นคนสอนเเละตอนพี่วิชฝึกให้ผมยืนบนสเกตบอร์ดคนเดียวนั้นได้ทำให้ผมล้มหัวเข่าโดนพื้นเพราะทรงตัวไม่อยู่เเละได้เเผลมา ผมนั่งรอพี่วิชตรงมานั่งในบริเวณลานกว้างในสวนสาธารณะเเห่งหนึ่ง ผู้คนไม่เยอะมากเพราะเวลาผู้คนเริ่มทยอยกลับกันเเล้วเพราะท้องฟ้ากำลังจะมืด

นี้ๆ เสียงทำไมนั่งอยู่คนเดียวละ เป็นแผลด้วยเจ็บมากไหม ผมซึ่งนั้งก้มหน้ามองดูเเผลที่เข่าตัวเองได้เงยหน้าขึ้นมองเจ้าของเสียงพร้อมรอยยิ้มขณะที่เอ่ยปากถามผม เด็กคนหนึ่งตัวเล็กมากๆ ผิวขาว ผมมันจุกโดนัท ยืนจ้องหน้าผมอยู่ น่ารัก! ในหัวของผมคิดออกเเค่ว่าน่ารัก มืออีกข้างที่ไม่ได้ถือขวดน้ำก็ชี้มาที่เข่าของผม เเล้วบอกกับผมว่า ล้างแผลด้วยนะไม่งั้นจะเเผลเน่าคุณย่าเคยบอกไว้เพราะภัทรก็ไม่ชอบล้างเเผล อะเราให้เอาไว้ซับแผล ไปแล้วนะ ผมมองเด็กคนนั้นกำลังเดินไป

วี พี่มาเเล้ว เสียงของพี่วิชที่กำลังเดินเข้ามาหาผมพร้อมอุปกรณ์ทำแผลกล่องเล็กๆ ที่พึ่งไปซื้อมา อ่าว! เเล้วนี่ผ้าเช็ดหน้าใคร พี่วิชมองผ้าเช็ดหน้าที่วางอยู่ข้างตัวผมพร้อมทำหน้าสงสัยเเล้วพูดขึ้นว่า ของใครละเนี้ยมองหน้าผมเหมือนต้องการคำตอบผมเลยตอบพี่วิชไปว่า ของคนน่ารัก! ผมมองผ้าเช็ดหน้าที่ข้างตัวในขณะที่พี่วิชกำลังล้างเเผลที่หัวเข่าให้ผมอยู่ ผ้าผืนเล็กๆ สีขาวบนผ้าเช็ดหน้าผืนนั้นมีตัวอักษรตัวเล็กๆ ปักชื่อไว้ว่า "พลลภัตม์"

เนื้อหาของนิยายเรื่องนี้ทั้งหมดพร้อมด้วยชื่อตัวละคร สถานที เเละ เนื้อหาความเชื่อมโยงของเรื่อง เป็นเพียงจินตนาการที่เเต่งขึ้นอาจจะมีข้อผิดพลาดหรือผิดเเปลกไปจากการใช้ชีวิตจริงหรือมีข้อมูลที่ไม่ถูกต้อง เราซึ่งเป็นนักเขียนที่เขียนเรื่องนี้เป็นเรื่องเเรก อยากจะขอโทษเเละขอรับความผิดพลาดในการเขียนนิยายเรื่องนี้ไว้เพื่อทำการปรับปรุงในการเขียนนิยายของเรานะคะ ขอบคุณทุกคนที่ได้เข้ามาอ่าน เเละช่วยเป็นกำลังใจให้นักเขียนเรื่องเเรกเเบบเราด้วยนะคะ " ขอบคุณค่ะ " 

Tr_trphjr