ป้อง ปฐพี หนุ่มหล่อในฝัน เสเพลบอยชื่อกระฉ่อนผู้ได้รับมรดกเป็นบาร์โฮสต์จากผู้เป็นลุงและต้องทำกิจการต่อ 

     ทุกวันในที่ทำงานช่างเเสนน่าเบื่อหน่าย 

     จนวันหนึ่ง กระต่ายน้อยไร้เดียงสาอย่าง มิ้น มีนชญา

 ได้พลัดหลงเข้ามา

     หล่อนเป็นลูกค้ารายเเรกที่เขาต้องทำหน้าที่โฮสต์จำเป็น

ต้องให้บริการ     เพื่อให้หล่อนประทับใจ...

     พอเห็นดวงหน้าสวยสดใสและไร้เดียงสาของหล่อน

     เขาก็ไม่ปฏิเสธ ที่จะสอนให้หล่อนรู้เดียงสา 

ด้วยวิธีของเขา...

.........................

     ดวงตาที่หรี่ปรือเพราะไฟพิศวาสที่เขาปรนเปรอเบิกกว้างเมื่อลิ้นชักข้างเตียงถูกเปิด...

     เทียนไข โซ่ เเซ่ กุญเเจมือ จัดวางอยู่... 

     มือหนาหยิบกุญแจสีเงินวาวขึ้นมา แสงสะท้อนเข้าในตาหล่อนจนพร่างพราว...

     "ระ เรา ต้องใช้ของแบบนี้ด้วยหรือคะคุณป้อง"

ถามเสียงระคนประหวั่น...

     "แล้วคุณจะรู้ว่ามันจำเป็นพอๆ กับชุดคอสเพลที่ผมเพิ่งกระชากออกไปจากร่างกายสวยๆ ของคุณก่อนหน้าครับ"

มือของเขายื่นมาข้างหน้าเพื่อขอมือหล่อน...

     หญิงสาวยื่นมือเล็กๆ ให้เขาอย่างไว้อกไว้ใจเพราะเขาไม่เคยทำร้าย ไม่     เคยทำในสิ่งที่หล่อนไม่ต้องการ... ความเย็นเยียบของโลหะและ     นัยน์ตาฉ่ำหวานแบบที่มองอย่างเรียกร้องจากเขาทำให้ร่างกายไหวสะท้าน...

     "พร้อมไหม"

     คำถามจากน้ำเสียงห้าวทุ้มของเขา... ทำให้หัวใจไหวสั่นกว่าที่เคยยามที่พยักหน้าตอบรับเขา....