กุ้งนางประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์จนอาการโคม่า สมองกระทบกระเทือนอย่างหนัก ไม่ว่าจะทำอย่างไรก็ไม่มีทางจะกลับมาเป็นเหมือนปกติได้อีกและอยู่ในสภาวะสมองตายกลายเป็นเจ้าหญิงนิทรา

เมื่อทางครอบครัวเห็นดังนั้นก็ไม่มีใครคิดจะยื้อเธอให้ทรมานอีก พ่อของเธอเป็นคนปลดสายออกซิเจนที่ต่อชีวิตลูกสาวไว้กับมือ คนทั้งครอบครัวยืนดูจนเธอหมดลมหายใจ และไม่เกินหนึ่งนาทีทีมแพทย์ก็รีบเข้ามาผ่าตัดนำอวัยวะต่างต่างๆ ของกุ้งนางที่เธอได้บริจาคไว้เพื่อนำไปต่อชีวิตของใครอีกหลายคน

จากนั้นพ่อกับแม่ก็จัดพิธีทางศาสนาให้เธอ ผ่านไปเจ็ดวันร่างของกุ้งนางก็เหลือเพียงแค่เถ้าถ่าน

และทุกเหตุการณ์อยู่ในสายตาของเธอทั้งหมด

กุ้งนางคิดว่าตอนนี้ตัวเองน่าจะอยู่ในสภาพวิญญาณ ตั้งแต่ประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์เธอก็หลุดออกจากร่างกายมาตั้งแต่ตอนนั้น ตอนแรกกุ้งนางตกใจเป็นอย่างมาก แต่จะทำอย่างไรได้

นอกจากความเสียใจแล้ว อีกความรู้สึกในใจของเธอมันคือการหลุดพ้น

ขอบคุณที่เลี้ยงหนูมานะคะ...

หญิงสาวในร่างวิญญาณที่ลางเลือนก้มหน้าลงกราบพ่อและแม่ที่มีสีหน้านิ่งเฉยขณะกำลังโปรยเถ้ากระดูกของเธอลงทะเล ชีวิตคนเรามันก็แค่นี้เอง

วูบ...

อยู่ๆ กุ้งนางก็คล้ายถูกดึงมายังสถานที่หนึ่งอย่างไม่ตั้งตัว วิญญาณของเธอกระพริบถี่ราวกับหลอดไฟเสีย พอได้มองให้แน่ชัดเธอถึงได้รู้ว่าสถานที่ ที่เธอมาปรากฏตัวก็คือห้องนอนของเธอเอง

กุ้งนางมองซ้ายขวาอย่างไม่เข้าใจ ในห้องที่ตกแต่งอย่างเรียบง่ายนี้ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง นอกจากเครื่องเรือนไม่กี่อย่าง ที่เด่นชัดที่สุดในห้องนี้ก็คือชั้นหนังสือที่เต็มไปด้วยหนังสือนิยายมากกว่าหนึ่งพันเล่มที่เธอเก็บสะสมมาตั้งแต่อายุสิบแปดปี ผ่านมาแล้วเจ็ดปีไม่คิดเลยว่าตอนนี้ในห้องนอนแทบจะไม่มีทางให้เดินแล้วด้วยซ้ำ

ขณะกำลังมองไปรอบๆ อย่างคิดถึง อยู่ๆ กุ้งนางก็รู้สึกเหมือนถูกดึงดูดจากอะไรบางอย่า

บนชั้นหนังสือที่ ตรงซอกมุมหนึ่งที่เธอจำไม่ได้ว่ายัดหนังสือนิยายเรื่องไหนเอาไว้ตอนนี้มันกำลังเชิญชวนอย่างน่าประหลาด มีแสงวิบวับกระพริบเชื่องช้าล่อลวง