คำโปรย
“คุณดลย์!”
“มีอะไรกับมนต์รึเปล่าคะ”
ภูดลย์ไม่ตอบคำถามเพียงแต่แทรกกายเข้ามาโดยที่เจ้าของห้องเขายังไม่อนุญาต “ฉันมาเพื่อให้เธอทำหน้าที่ของเธอ”
“หน้าที่”
“หน้าที่อะไรค่ะมนต์ไม่เข้าใจวันนี้ทั้งวันมนต์ก็ช่วยงานป้านวลและพี่ผักกาดตามที่คุณต้องการทุกอย่างแล้ว”
“หึ เธอนี่มันเด็กน้อยเสียจริงนะเธอคิดว่าที่ฉันยอมเสียเงินสามสิบสิบล้านให้พ่อเธอไปเพื่อที่จะให้เธอมาเป็นแค่แม่บ้านงั้นสิแบบนั้นมันจะดูเอาเปรียบฉันและสบายไปหน่อยมั้ย”
“แล้วคุณต้องการอะไรคะ”
“ตัวของเธอ” ว่าจบภูวดลย์ก็เข้าประชิดมนต์มีนาโดยการจับหญิงสาวนอนราบกับเตียงก่อนจะขึ้นกับคร่อมร่างของเธออย่างโหยหา