ตำนานที่เล่าขานมาอย่างช้านาน ในทุก ๆ ครั้งที่มีฝนตก ฟ้าคะนอง อสนีบาตฟาดแสงส่งเสียงกึกก้อง สะเทือนทั้งแผ่นฟ้าชั้นดาวดึงว์ นิทานปรัมปราที่เล่าว่ามีหญิงงามนางหนึ่งร่ายรำอ่อนช้อย โยนลูกแก้วส่องแสงประกายวิบวับหลอกล่อให้พญายักษ์ให้ไล่ตาม...

เรื่องราวของเด็กหญิงตัวน้อยที่กำพร้ามารดา ส่วนบิดาต้องถูกจองจำโดยบังคับให้บวชละเรื่องทางโลกเนื่องจากทำผิดกฎของดาวดึงส์ ทำให้เธอและลูกแก้ววิเศษประจำเมืองต้องถูกนำมาเป็นหลักประกัน และถวายตัวให้เป็นบาทบริจาริกาแก่พระอินทร์ผู้เป็นใหญ่แห่งปวงเทพ ด้วยวัยที่เด็กเกินกว่าจะปฏิบัติหน้าที่บาทบริจาริกา เธอจึงถูกส่งให้นางอัปสรรับเลี้ยงเป็นแม่นมคอยดูแลที่ตำหนักที่สวนดอกไม้ที่ห่างไกลจากหมู่เทวดานางฟ้าทั้งหลาย.

ต่อมาได้มีบัญชาจากเทวสภาให้ประหารตัวประกันทั้งหมด ชายร่างใหญ่พร้อมมือถือดาบส่องประกายน่ากลัว "จะฆ่านางจริง ๆ หรือ? " พระอาทิตย์ผู้เป็นลุง เอ่ยถามกับชายนิรนามที่ยังคงยืนหยัดคำมั่นที่จะปฏิบัติหน้าที่ฆ่าล้างโครตตามคำบัญชาของเทวราช ฉับพลัน!! เสียงล้มตึงของชายร่างใหญ่กระแทกพื้น พร้อมปรากฏรอยสีแดงจางๆ ที่ลำคอ

"พวกเจ้าจงจำไว้!! นางเมขลาน้อยผู้นี้ได้ตายไปแล้ว จงดูแลหลานข้าให้จงดี หากนางปลอดภัย พวกเจ้าจักได้รางวัลมีทรัพย์สมบัติเพิ่มทวี แต่หากนางได้รับอันตรายแม้ปลายเล็บ..พวกเจ้าจักพบจุดจบเยี่ยงสุนัข!!!!!"

พร้อมยื่นมีดเล่มสั้นที่มีสัญลักษณ์รูปพระอาทิตย์ให้แก่เมขลาน้อย "หากเมื่อใดเกิดเภทภัย ให้ปักมีดที่ต้นขามันผู้นั้น ปักและบิดแรงๆ จากนั้นรีบหนีไปให้เร็วที่สุด เข้าใจไหม" เมขลาพยักหน้า

วันเวลาผ่านไปเนิ่นนาน นางฟ้าน้อยเติบใหญ่เป็นหญิงงามหาที่หญิงใดเปรียบปาน เธอต้องอยู่ในกฏระเบียบอันเคร่งครัด แสนน่าเบื่อ เธอรอคอยสิ่งแปลกใหม่ที่จะทำให้เธอสดชื่นฤทัยสักครั้ง พร้อมๆกับข่าวลือการปรากฏตัวของยักษ์ตนหนึ่งที่ชื่อ "ราม"

การปรากฏตัวของผู้ชายที่ชื่อราม จะส่งผลอะไรกับหัวใจของนางฟ้าวัยแรกรุ่นหรือไม่???