เมื่อข้าวต้องตกเป็นเมียของนายหัวที่ใช้เธอเป็นเครื่องมือระบายความแค้น...และความใคร่

หญิงสาวก็ได้รู้จักกับโลกแห่งโลกีย์เป็นครั้งแรก

เพียงแต่คนอย่างนายหัวไม่ได้หยุดอยู่แค่การจับเธอมาแต่งเมีย

ความต้องการของเขานั้นลึกซึ้งและดำมืดเสียจนหากข้าวยังอยู่กับเขาต่อไป

มีหวังเธอคงได้กลายเป็นหญิงร่านไปก่อนแน่ๆ ...

***************************

“อย่ามาดื้อให้ฉันเห็นอีก ฉันไม่ชอบคนพูดจาไม่รู้เรื่องโดยเฉพาะผู้หญิงที่จะมาเป็นเมียของฉัน” นายหัวเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟัน ดูเหมือนจะตั้งใจกำราบให้คนที่นอนอยู่ข้างใต้รู้สึกเกรงกลัวขึ้นมาบ้าง

“เมียแค่ในนามน่ะสิไม่ว่า คนอย่างคุณน่ะ...ไม่มีใครเอาหรอก” ข้าวสวนกลับ

“ถ้าไม่มีใครเอา งั้นฉันคงต้อง ‘เอา’ เธอแทนแล้วล่ะมั้ง” ชายหนุ่มกระแทกเสียงโดยเน้นย้ำตรงคำว่าเอาเพื่อสื่อความหมายแฝงให้อีกฝ่ายเข้าใจชัดเจน จากนั้นเขาก็โน้มใบหน้าลงมาเพื่อซุกไซ้ลำคอขาวๆ ปลุกปล้ำคนที่กำลังร้องโวยวายด้วยพละกำลังที่เหนือกว่า

“กรี๊ดดดดดด ไอ้บ้า โรคจิต ปล่อยฉันไปนะ” ข้าวที่ดิ้นจนมือข้างหนึ่งหลุดออกจากการจับกุมจึงรีบเอามือข้างนั้นทั้งฟาดและตะกายลงไปที่ใบหน้าของนายหัว

เพี๊ยะ!

ชายหนุ่มนิ่งไป ดวงตาคมปลาบเบิกกว้างจ้องมองเมียตัวเองอย่างไม่อยากเชื่อว่าเธอจะกล้าตบเขา

“ฤทธิ์เยอะนักนะ ให้เป็นเมียดีๆ ไม่ชอบ หรืออยากจะเป็นแค่นางบำเรอของฉันกันฮะ”

เพี๊ยะ!

ข้าวฉวยโอกาสตบหน้าอีกฝ่ายซ้ำสอง

“พูดจาทุเรศ ไม่มีการศึกษา ไร้ยางอาย” หญิงสาวสรรหาคำด่าทอให้ได้มากที่สุดเท่าที่สมองของเธอจะเอื้ออำนวย ณ วินาทีนั้น

“หึ” คราวนี้ณัฐกรไม่พูดอะไร เขาเพียงแต่นั่งทับร่างที่กำลังดิ้นพรวดๆ ราวกับม้าพยศของข้าวเอาไว้แล้วใช้มือทั้งสองฉีกชุดกระโปรงที่หญิงสาวเพิ่งจะเปลี่ยนมาได้ไม่นาน แถมชุดนี้ยังเป็นชุดโปรดของเธอเสียด้วย

แควก!

“ดื้อๆ แบบนี้ต้องถูกทำโทษ ต้องเอาให้หนัก”

***************************