"อือ~ที่นี้ที่ให้นวะ"คีรินที่ตื่นมาและไม่รู้ว่าตนอยู่ที่ใหน หันไปมองลอบๆ แล้วก็สะดุดเข้ากับร่างที่เหมือนตัวเอง'เฮ้ย!! ละริน '

"ริน!! ตื่นนนน!"คีรินตะโกนเรียกละรินให้ตื่น

"อืม~5นาที"ละรินพูดด้วยเสียงงัวเงีย

"5 นาที พ่อง! นอนดูที่ด้วยดิว่าที่นี่ที่ไหน ตื่น!"คีรินได้แต่เอา.ตีน.เตะแฝดน้องให้ตื่น

"เตะทำไมวะคี"ละรินพูดอย่าหงุดหงิดเพราะมีอะไรมาสะกิดตัวเอง

"ตื่นดิ"คีรินพูดแล้วเตะแฝดน้องไปเรื่อยๆ

"แม่คีกวนผมมมม!"ละรินร้องบอกแม่ตามความเคยชิน

"....ตื่นและดูว่าที่นี่ที่ไหน"คีรินพูดและมองแฝดน้องของตัวเองด้วยสายตาเอื้อมระอา

" ที่ใหนวะ "ละรินพูดเมื่อมองดูรอบๆตัวมันมีแต่ดอกไม้สีสันเต็มไปหมด"เราตายแล้วหรอวะ"

"คงงั้นมั้งก็พวกเราเรือร่มแล้วพวกเราก็ถูกคลื่นซัดไม่ใช่หรอวะ"คีรินพูดแล้วพยายามนึกถึงสถานการณ์ที่เกิด

"งั้นหรอวะแล้วจะเอาไงต่อ?"ละรินถามแฝดพี่ตัวเอง

"อะ!!นั้นอะไร"ละริน/คีริน ร้องออกมาเมื่ออยู่ๆก็มีแสงสีขาวแสบตา

อัพเดททุกวันอาทิตย์นะ

เนื้อเรื่องช่วงต้นไม่ได้คิดเองทั้งหมดนะ แต่ได้แดนบันดาลใจมาจากเรื่องอื่น

คำเตือน
นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นตามจินตนาการ ผู้อ่านควรใช้วิจารณญาณในการอ่านด้วยนะ

ในอนาคตจะแก้และเปิดอ่านฟรี
ไม่รวมตอนพิเศษ