“ทำสัญญากับพี่ก่อน แค่เขียนชื่อ นามสกุลเราตรงนี้ก็พอ”

พูดจบในมือก็ยื่นกระดาษและปากกาส่งให้กับเด็กชาย

“สัญญาคืออะไรเหรอครับ แค่เขียนชื่อนามสกุลเองเหรอ”

“สัญญาก็คือสิ่งที่เราสองคนได้ตกลงกันไว้ ว่าโตขึ้นเราจะมาช่วยงานพี่ ไม่ใช่งานที่ยากอะไรหรอก”

“มันเป็นงานที่ดีใช่ไหมครับ ผมจะได้เงินเยอะไหม” เด็กชายตัวน้อยถามต่อ

“อื้ม ดีมากเลยแหละ ได้อยู่กับหนังสือตลอดเวลาด้วย ได้เงินเยอะอยู่แล้ว”

เด็กชายฟังจบก็ชั่งใจไม่กี่วินาที เมื่ออาทิตย์ก่อนเขาเพิ่งจะขอพ่อให้ซื้อหนังสือการ์ตูนเล่มใหม่ให้ ถ้าขออีกรอบแล้วพ่อไม่ให้ขึ้นมาเขาจะทำยังไงดี ในที่สุดเด็กชายก็ตัดสินใจได้ เจ้าตัวเอื้อมมือมาหยิบปากกามาถือไว้ในมือ และบรรจงเขียนชื่อนามสกุลของตัวเองลงไปในกระดาษที่บรรทัดสุดท้าย ไม่ได้อ่านข้อความข้างบนด้วยซ้ำ ไม่ช้าลายมือหวัด ๆ ของเด็กประถมปลายก็ถูกเขียนลงไปในกระดาษ

ด.ช. ปัณณ์ อุดมปัญญา

“ดีมากจ้ะ เอาหนังสือเล่มนี้ไปเลย พี่ให้เป็นของขวัญ”

“ขอบคุณครับ” เด็กชายยกมือไหว้ขอบคุณ หยิบหนังสือบนชั้นมาถือไว้อีกรอบ ก่อนจะวิ่งออกจากบริเวณหน้าร้านหนังสือตรงไปหาพ่อของตัวเองด้วยความดีใจ ทิ้งไว้เพียงแต่ริมฝีปากสีแดงสดที่ยกยิ้มขึ้นมาอย่างเจ้าเล่ห์ และดวงตาเรียวคู่สวยสีน้ำตาลเข้มมองตามร่างของเด็กชายที่เพิ่งวิ่งจากไป

“หายไปไหนมาเนี่ยปัณณ์ พ่อคุยโทรศัพท์แป๊บเดียวเอง เดี๋ยวแม่มาไม่เจอลูกพ่อจะโดนดุนะ”

“ผมไปร้านหนังสือมาครับ” เด็กชายพูดพร้อมกับโชว์หนังสือในมือให้พ่อดู

“หืม หนังสืออะไรลูก ไปเอามาจากไหนกัน แถวนี้มีร้านหนังสือเหรอ แล้วมีเงินจ่ายหรือไง”

“ผมได้มาฟรีครับ ก็พี่สาวตรงนั้นให้มา เอ๊ะ …”

เด็กชายมองไปยังมุมหนึ่งของถนนอย่างงุนงง

รถบ้านที่เคยตั้งอยู่ตรงนั้นพร้อมกับชั้นหนังสือเล็ก ๆ ที่ตั้งโชว์ด้านหน้าได้หายไปแล้ว เหลือไว้เพียงแต่ความว่างเปล่าปรากฏให้เห็น

ราวกับว่ามันไม่เคยมีอะไรตั้งอยู่ตรงนั้นเลย …