เรื่องราวของหนุ่มน้อยภาคิน ที่ชอบกินหมูกะทะเป็นชีวิตจิตใจกับเพื่อนสนิทที่มีนามว่า นที จนวันหนึ่งในขณะที่ตนย่างกลายเข้ามายังร้านดังเดิม มันกลับมีอะไรผิดสังเกตไปในแววตาของคนตรงหน้าที่มันดูไม่เหมือนเดิม 'เป็นอะไรของมันนะไอ้นที'

"มองกูด้วยสายตาแบบนั้นทำไม"

"กูมองมึงด้วยสายตาแบบไหน"

"ก็..." ผมหันไปเกาแก้มของตนเองที่รู้สึกร้อน "สายตาเหมือนมึงชอบกูอะ "

"อืม"

"อืมอะไร" ผมขมวดคิ้วมองมันอย่างไม่เข้าใจในคำตอบของมัน

"ก็อืม กูชอบมึง"

"บ้าน่า อย่ามาเล่นตลกไอ้นที" ผมไม่เชื่อในคำที่มันบอก แต่ทำไมใจมันถึงหวั่น ๆ แบบนี้กันวะ

"มึงไม่ต้องเชื่อในคำพูดของกู เพียงแค่มึงลองมองเข้ามาในแววตาของกู แล้วมึงจะเห็นใครบางคนที่อยู่ในนั้น เป็นไงเห็นไหม"

"อือ เห็น แต่ทำไมมันถึงเป็นหน้ากูล่ะ"

"ที่มันเป็นหน้าของมึง ก็เพราะว่ามึงคือคนคนนั้น เจ้าของหัวใจของกู"

#รักนี้หมูกระทะจอง