รอยแค้น ทัณฑ์มาร

เพราะความจำเป็นบีบบังคับ จึงทำให้เธอต้องเลือกทำในสิ่งที่ผิดต่อผู้ชายที่เธอแอบรัก และเธอก็ต้องได้รับผลของการกระทำนั้นอย่างเจ็บปวด...

“คุณป้าสัญญาแล้วนะคะว่าถ้ารินทำงานนี้สำเร็จ คุณป้าจะยอมรักษาคุณลุงและปล่อยเราไป”เสียงสั่นเทาเอ่ยถามขึ้นด้วยความหวาดกลัว

“ใช่...ถ้าแกทำงานนี้สำเร็จ ฉันสัญญาจะรักษาคุณพี่และปล่อยแกไปตามทางของแก บุญคุณทั้งหมดให้จบสิ้นกันไป ว่าแต่แกทำให้สำเร็จแล้วกัน”

“ค่ะ...รินจะทำให้สำเร็จค่ะ”ปากอิ่มเอ่ยออกมา ถึงแม้ว่าสิ่งที่เธอกำลังจะทำต่อไปนี้มันจะทำให้มาเวลล์เกลียดเธอไปตลอดชีวิตก็ตาม...

“ใครส่งเธอมา...”น้ำเสียงกดต่ำเอ่ยขึ้นพร้อมแววตาวาวโรธ ที่มองไปยังดวงหน้าหวานที่ตอนนี้มีแววตื่นกลัวอยู่ไม่น้อย เขารู้เรื่องทั้งหมดแล้ว

“คุณมาร์ค”เสียงสั่นเอ่ยออกมาด้วยความยากลำบาก

“ฉันถามว่าใครส่งเธอมารินลดา”เสียงใหญ่ตะโกนกร้าวพร้อมทั้งบีบขย้ำไหล่บางด้วยความแรง

“ฮึ...ฮือออ!!! คุณมาร์คปล่อยรินก่อนนะคะ รินเจ็บค่ะ”เสียงสะอื้นไห้เอ่ยวิงวอนคนตรงหน้าด้วยความกลัว

“เจ็บอย่างนั้นเหรอ...ถ้าเจ็บก็รีบบอกมาว่ามันเป็นใคร”ตอนนี้เขาโกรธคนตรงหน้าจนแทบจะหักคอเธอได้ ทำไมเธอถึงได้ปกป้องไอ้พี่ชายต่างสายเลือดนั้นด้วย ทำไมเธอถึงไม่ยอมบอกว่ามันเป็นคนส่งเธอมา

“ฮืออออ...รินขอโทษ รินบอกไม่ได้จริงๆ”เสียงสั่นสะอื้นเอ่ยออกมา จะให้เธอบอกได้ยังไงกะน เธอไม่กล้าเอาชีวิตของลุงมาเสี่ยงแน่นอน เพระาเธอรู้ดีว่าสามแม่ลูกนั้นสามารถทำได้ทุกอย่างถ้าใครหน้าไหนขัดผลประโยชน์พวกเขา

“ดี...เธอรู้จักฉันน้อยไปเสียแล้วรินลดา เธอรู้มั้ยว่าสิ่งที่ฉันฉันเกลียดที่สุดก็คือการหลอกลวง ฉันจะให้โอกาสเธออีกครั้ง ฉันถามว่าใครส่งเธอมา มันเป็นใครตอบฉันมาเดี๋ยวนี้ ถ้าเธอยังอยากมีลมหายใจอยู่”เสียงเกรี้ยวกราดตะโกนขึ้นอีกครั้ง พร้อมทั้งมือเรียวที่หยิบบางอย่างในลิ้นชักออกมา ก่อนจะเล็งไปยังคนที่นั่งตัวสั่นอยู่ที่พื้น

ปลายกระบอกปืนที่เงาวับปรากฎขึ้นตรงดวงหน้าหวาน ตากลมโตมองด้วยความตกใจกลัว ก่อนที่สติทุกอย่างจะดับวูบลงไป

“นายครับ...จะให้จัดการเธอยังไงดีครับ”บอดี้การ์ดคนสนิทเอ่ยถามอกมา

“เดี๋ยวฉันจัดการเอง พวกนายไปสืบมาว่าไอ้ปานนพมันทำอะไรอยู่บ้างตอนนี้ และฉันต้องการประวัติครอบครัวมันอย่างละเอียดด้วย”น้ำเสียงเรียบเอ่ยขึ้นแต่ดวงตาตมของเขากับไม่ยอมละไปจากร่างอิ่มที่นอนอยู่บนโซฟากว้างเลยแม้แต่น้อย