♣ร้านโครตเถื่อน♣

"ฟู่~"ควันจากบุหรี่ราคาแพงลอยฟุ้งกระจายเต็มอากาศ ดวงตาคมกริบจ้องมองเหล่าลูกน้องของตัวเองอย่างคาดโทษก่อนจะตบโต๊ะเสียงดังสนั่น!!

"ปัง!!เหี้ยๆๆ"โส่วจางหนึ่งในลูกน้องร้องอุทานขึ้นก่อนที่หยินเซ่อจะรีบเอาถุงเท้าในมือยัดปากมิตรสหายตัวเองเอาไว้

"กูให้พวกมึงไปกระทืบพวกมันไม่ใช่ให้พวกมึงไปให้พวกมันกระทืบ!!งานง่ายๆแค่นี้ทำไม่ได้แล้วจะไปทำห่าอะไรแดกกันห่ะ!!ไอพวกกระจอก!!"

"อ่า...นายครับ ถึงพวกผมจะโดนพวกมันกระทืบแต่พวกผมก็รอดกลับมาได้นะครับ ถ้าไม่เก่งจริงพวกผมคงตายคาตีนพวกมันไปแล้ว"โส่วจางเอาถุงเท้าออกแล้วพูดแก้ตัวในสิ่งที่ตัวเองทำผิดพลาดไป ซีซวนส่ายหน้าส่งสัญญาณให้หยินเซ่อเอาถุงเท้ายัดปากมันเหมือนเดิม

"ถุ้ย!!มึงกล้าพูดว่าตัวเองเก่งได้ไงวะไอโส่วจาง ดูสภาพพวกมึงแต่ละตัวดิ๊!น่าสมเพชแค่ไหน กูไม่อยากจะเชื่อเลยว่าลูกน้องกูจะฝีมือตกขนาดนี้ ไม่ได้เรื่อง!!"ไคเฉิงกระแทกเสียงใส่ไม่ยั้ง เขาเสียอะไรก็ได้ยกเว้นเสียหน้า ศักดิ์ศรีของเจ้าพ่อมาเฟียมันค้ำคอเอาไว้อยู่เขาจะมาเสียเพราะเรื่องพวกนี้ไม่ได้มันไม่ควรอย่างยิ่ง!!

"พวกผมขอโอกาสแก้ตัวอีกครั้งครับนาย ครั้งต่อไปต้องไม่พลาดแน่นอนผมเอาหัวเป็นประกัน!"ซีซวนเดินหน้าไปขอโอกาสจากไคเฉินอีกครั้งแต่เขากลับหัวเราะในลำคอใส่แล้วดึงคอเสื้อลูกน้องเข้ามาใกล้

"มึงจะพลาดสองครั้งติดไม่ได้อยู่แล้วเพราะกูจะไม่เอาพวกมึงไว้ให้รกหูรกตากูเด็ดขาด จำเอาไว้ว่าถ้าพลาดอีกครั้ง....พวกมึงตาย!!"พูดจบเขาก็เดินออกไปจากห้องนั้นด้วยสีหน้าไม่สบอารมณ์

"ปึก!!โทษทีลุง...อึก...หนูมองไม่เห็น"เด็กสาวในชุดเอี๋ยมสียีนส์วิ่งมาชนหน้าอกกำยำของเขาก่อนจะขอโทษแบบขอไปที ไคเฉิงขบกรามแน่นแล้วก้มลงไปมองเด็กนั้น

"เป็นเด็กแท้ๆทำไมไม่นอนอยู่บ้านวะ มาวิ่งเล่นทำไมเเถวนี้ คิดว่าที่นี้เป็นสนามเด็กเล่นงั้นอ้อ!?"ถามด้วยน้ำเสียงดุดัน