สวัสดีค่ะฉันชื่อน้ำฟ้า เรียกสั้นๆว่าฟ้าก็ได้ฉันเรียนอยู่มหาลัยปีสองแล้ว ฉันมีเพื่อนอยู่สองคน ที่เป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่มัธยมต้นจนมหาลัย คนหนึ่งชื่อ ยัยพริก เป็นผู้หญิงที่เรียบร้อยอ่อนหวานถึงชื่อจะดูเผ็ดร้อนแต่ความจริงแล้วนางน่ารักเป็นกันเองชอบช่วยเหลือเพื่อน สถานะมีแฟนแล้ว คนที่สองคือ กวิน เป็นผู้ชายที่ดูแบดๆขรึมๆ ไม่ค่อยยิ้มแต่เมื่ออยู่กับเพื่อจะเป็นคนที่พูดมาก มากจนต้องขอให้หยุดพูดเลยก็ว่าได้ เมื่ออยู่กับคนอื่นก็จะทำหน้าตาดุ สถานะก็มีแฟนแล้วเช่นกัน จะมีแต่ฉันน่ะสิที่ไม่เคยจะสมหวังกับความรักเลยทั่งที่ฉันก็ได้พยายามทำให้เขาเห็นมาตลอดว่าฉันรู้สึกอย่างไงกับเขา แต่เขาก็เลือกที่จะทำเป็นเมินเฉยทำเหมือนไม่เห็นสิ่งที่ฉันทำ แต่แล้วฟ้าก็ผ่าลงตรงกลางใจของฉันอย่างตั้งรับไม่ทันเมื่อรู้ว่าคนที่แอบชอบตั้งนานมีแฟน แถมแฟนของเขาก็อยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลจากตัวของฉัน ทุกคนคงเดาออกน่ะค่ะว่าฉันนั้นชอบใคร ใช่แล้วค่ะฉันชอบกวิน ไม่สิ ไม่ใช่เรียกว่าชอบแต่เรียกว่ารักเลยต่างหาก เขาเป็นแฟนกันเมื่อตอนเข้าปีหนึ่งช่วงนั้นที่ฉันได้รู้เรื่องฉันถึงกับเก็บตัวอยู่ในห้องไม่ยอมพูดกับใครเลย เมื่อทั้งสองโทรมาฉันก็พยายามที่จะตัดบทแล้วพูดให้น้อยที่สุด เพราะไม่อยากที่จะได้ยินเสียงของพวกเขาเลย แต่แล้ววันหนึ่งก้เกิดเรื่องขึ้นเมื่อรุ่นพี่ช่วนไปฉลองที่ผับ และฉันก็เกิดเมามายไม่ได้สติ เมื่อตื่นเช้ามาก็พบว่าตนได้นอนเปลือกกายอยู่กับใครอีกคน แต่ที่ตกใจนั้นก็คือ กวิน!! เมื่อรู้อย่างนั้นกวินก็ได้สั่งให้ฉันเก็บปากเงียบห้ามบอกเรื่องนี้กับใครเด็ดขาด แต่ด้วยความที่ฉันหลุมหลงในตัณหาจนไม่รู้ถูกผิดสมองของฉันก็ได้สั่งให้ฉันขอร้องเขาให้เขาช่วยคบกับฉันแบบหลบๆซ้อนๆ ช่วยทำเหมือนกับว่าฉันเป็นแฟนของเขาเมื่อไม่มีใครเห็น ฉันได้ขู่ไปว่าถ้าเขาไม่ทำฉันจะบอกเรื่องนี้กับพริก ตั้งแต่นั้นมาฉันก็ได้รู้ว่าความเจ็บปวดทรมารใจมันเป็นเช่นไรเมื่อเห็นเขาทั่งสองนั่งหยอกล้อกันในที่สาธารณะได้ แต่เมื่อย้อนกลับมาที่ตัวฉันกับต้องหลบๆซ้อนๆ ฉันทั่งอิจฉาพริกที่ได้รับความรักนั้นที่ฉันพยายามเรียกร้องหามาตลอด และอึดอัดใจทุกครั้งเมื่อต้องทนเห็นว่าทั่งสองนั้นหยอกล้อกัน นี้มันคงเป็นความรักในแบบที่ฉันเลือกเองสิน่ะ