HOT n HEAT

[ Omegavers, Mpreg, 3p]

Intro

    พาริส !

    เจ้าของส่วนสูงร้อยแปดสิบเซนเดินไปตามระเบียงหินอ่อนที่ทอดตัวเรียบสวนสวยยาวจรดตัวอาคาร ปลายทางมีคนคุ้นหน้ากันดีกำลังโบกไม้โบกมือส่งมาให้ ดวงตาสีเหล็กหลังเลนส์แว่นหนาจ้องตามจังหวะการเดินของเพื่อนสนิทเพียงคนเดียวของตัวเอง

    พาริสไม่ชมชอบการถูกเนื้อต้องตัวมากนักกับคนที่ไม่คุ้นชินหรือสนิทกัน แต่กลับคนที่เดินผ่านร่างสูงนั้นกลับอยากเอาเนื้อตัวเข้าไปชิดใกล้ มีใครในเขตคิงทาว์นไม่อย่างรู้จักคนจากตระกูลใหญ่ของลอร์ดริเวอร์ ลีบ้างล่ะ

   “พวกหล่อนแทบจะวิ่งเข้าใส่นายอยู่แล้ว”เจ้าของดวงตากลมโตภายใต้เรียวคิ้วดกดำกระซิบแผ่วกับเพื่อนตัวสูงที่หัวเขายังไม่พ้นไหล่เลยด้วยซ้ำ

   “ซันนี่ พอแล้วน่า ตกลงนายจะย้ายไปกับฉันพรุ่งนี้เลยรึเปล่า”พาริส ดันไหล่เล็กใต้เสื้อผ้าฝ้ายสีไข่ให้เจ้าของร่างอวบนิ่มเดินหลีกทางคนอื่นๆ เจ้าของอย่างซันนี่ มิลล์ยิ้มตาหยีส่ายหน้าส่งมาให้

   “ฉันจะไปเย็นนี้แล้ว ลุงเบนจะไปส่ง นานๆทีเขาจะว่าง”เสียงนุ่มเอ่ยอย่างตื่นเต้น พาริสพยักหน้ารับกับความดีใจอันมากล้นของเพื่อนสนิท

วันนี้เป็นวันสุดท้ายที่พวกเขาจะมาที่คิงทาว์น แคมปปันส์แห่งนี้ที่ใช้เวลาเล่าเรียนเกือบสิบปี ตึกที่ก่อจากอิฐสีแดงดูหม่องลงเมื่อมันผ่านกลางเวลามาหลายศัตวรรษ เพราะเป็นปราสาทของเจ้าเมืองเก่าจึงเหมาะแก่การใช้ประโยชน์อย่างเช่นเป็นสภากลางและสถานศึกษาของเหล่าขุนนางและชนชั้นสูง

แต่เมื่อเวลาผ่านไปเหล่าลูกชนชั้นเศรษฐกิจเช่นพาริสและซันนี่ก็สามารถเขารับการสั่งสอนจากที่ได้โดยไม่ตรงก้มหน้างุดหนีสายตาเย่อยหยิ่งและเหยียดหยามจากพวกอัลฟ่าสถานะสูงทั้งหลาย

   “ไปถึงแล้วติดต่อหาฉันด้วย ฉันอยู่เขตสองปลอดภัยอันดับหนึ่งสำหรับโอเมก้า แต่เบต้าก็ปลอดภัยเหมือนกัน” ซันนี่ว่าอย่างขบขัน เพราะเจ้าตัวคือเบต้าร่างอวบนิ่มที่มักจะถูกพวกอัลฟ่านิสัยเสียหาเรื่องบ่อยครั้ง ถ้าพวกนั้นไม่เคยถูกหมัดหนักๆของพาริส ลี กระแทกฟันกรามจนหักก็ไม่เลิกตอแยเขาหรอก

   “ตกลง ฉันอยู่เขตสองเหมือนกันแต่ อิงลิชยังไม่บอกว่าเลขที่เท่าไหร่”พาริสเอ่ยบอกเพื่อนรัก

   “วันนี้คุณอิงลิชมารับนายมั้ย”ร่างอวบนิ่มบิดไปมา นั่นเรียกคิ้วเข้มของเพื่อนตัวสูงเลิกขึ้นอย่างล้อเลียน

   “มาสิ ไปเจอขวัญใจนายหน่อยมั้ย”พาริสยิ้มขันในใจกับท่าทางกระตื้อรือร้นของซันนี่

   ช่วงชีวิตประถมถึงมัธยมของพาริส ลีวนเวียนอยู่แค่คิงทาว์น แคมป์ และบ้านแค่นั้นหากไม่นับรวมการไปเที่ยวแบบยกบ้านทุกซัมเมอร์ที่ประเทศเขตร้อนแล้วละก็ชีวิตของพาริสก็มีเพียงแค่บ้านเท่านั้น

 พาริสไม่ชอบปาร์ตี้ ไม่เข้าสังคมทั้งของโอเมก้าหรืออัลฟ่าเพราะสังคมของเขานั้นถือว่าอยู่ในระดับสูงตามสถานะของตระกูล พาริสถูกมองเป็นพวกเนิร์ดติดบ้านและต่อต้านสังคม ทั้งๆที่ความเป็นจริงเขาแค่ขี้เกียจแค่นั้นเอง

   แต่หลังจากการเลือกมหาวิทยาลัยที่ห่างไปหลายร้อยกิโลจากเขตคิงทาว์นไปสู่ทางตอนใต้ทำให้ทั้งคุณพ่อและคุณแม่แปลกใจไม่น้อยพวกพี่ๆเองก็ด้วย แต่พาริสเพียงให้เหตุผลว่า

มหาวิทยาลัยส่วนใหญ่ในเขตคิงทาว์นมีแต่พวกอลฟ่านิสัยเสียและโอเมก้าแสนเย่อหยิ่งที่พาริสจนปัญญาจะเข้าร่วมกลุ่ม เขาเบื่อหน่ายที่จะปั้นหน้าสู่กับพวกคนเหล่านั้น เพราะเหตุนี้ที่บ้านจึงยอม

   ชายหนุ่มวัยสิบเก้าปียกยิ้มเล็กน้อยเมื่ออยู่ในเขตปลอดภัยจากคนภายนอก เขาหวังว่าที่ใหม่คงไม่น่าเบื่อเท่าเมื่อหลวงแห่งนี้