...“ผัวมึงมันรักเหล้ามากกว่ามึง”

 แม่เคยพูดกับเธอในวันที่พาลูกๆ เข้าไปเยี่ยมในบ้านกลางทุ่งคราวหลังสุด เธอสิ้นคำโต้ตอบ ที่แต่งงานอยู่กินกันก็เพราะเธอเลือกเขาเองตั้งแต่อายุยังไม่ถึงยี่สิบ

“ถ้าเชื่อแม่แต่แรก มึงก็ไม่ต้องมานั่งน้ำตาเช็ดหัวเข่าอย่างนี้หรอก เดือนเอ๋ย”

เธอมองไร่มันสำปะหลังริมทางอย่างแปลบใจ ปู่กับย่าของเด็กๆ มีไร่เกือบยี่สิบไร่นาอีกผืนใหญ่ แต่ลูกชายคนเล็กคือคู่ชีวิตของเธอกลับไม่สนใจแบ่งเบาภาระพ่อแม่เท่าที่ควรจะเป็น รถบรรทุกเล็กที่ปู่ซื้อไว้ เขาใช้มันแทบนับครั้งได้ราวกับประชดประชันตัวเองที่มีอาชีพต่างไปจากพี่ชายอีกสองคน...

(จากเรื่องสั้น ปลายทาง โดยลิอ่อง)

ลมหายใจของแต่ละคนที่ผ่านไปในแต่ละวัน ก็คือเรื่องราวต่างๆ ที่แต้มแต่งโลกนี้

รวมเรื่องสั้น “ปลายทาง” เป็นภาพสะท้อนลมหายใจของแต่ละผู้คนที่ร่วมโลกเดียวกับเรา ผู้คนในโลกแห่งความเป็นจริงที่อาจอยู่ไม่ไกลจากรั้วบ้าน ไม่ไกลจากความรู้สึกนึกคิด และไม่ไกลจากชีวิตของเรา เพื่อให้คุณได้สัมผัสด้วยตนเองจากตัวหนังสือของ “ลิอ่อง” นักเขียนเรื่องสั้นหน้าใหม่ผู้ศรัทธาในวรรณกรรม   

ด้วยความเชื่อว่า เมื่อเข้าใจโลกได้มากเพียงพอ ชีวิตของเราย่อมดำเนินต่อไปได้โดยไม่เจ็บปวดนัก

(ขอบคุณภาพปกจาก www.pixabay.com)